Dag 115, Rome naar Sittard

Vannacht redelijk goed geslapen.
Het is allemaal zo dubbel, heel jammer dat er nu echt een einde is gekomen aan mijn Camino naar Rome, maar er liggen ook weer mooie dingen in het verschiet.
Redelijk op tijd naar bed gegaan, en alles is al ingepakt.
Twee keer wakker geworden door een appje, maar dat waren zeer mooie en lieve berichtjes, dus.....
Om kwart voor vijf loopt de wekker af, als eerst meteen onder de douche gesprongen, even lekker met warm water en dan koud water afspoelen, heerlijk om zo wakker te worden.
Alles nog eens nagekeken en dan eerst lekker ontbijten.
Annette was zo lief om ook al op te staan, want ze vond mij toch wel een speciale gast, ten eerste wie komt er te voet naar Rome, en dan ook nog zolang in Rome blijven. Annette nogmaals heel hartelijk dank voor je goed zorgen en misschien zien we elkaar volgend jaar, als ik samen met mijn liefje ga lopen.
Afscheid nemen met een traan...

Om zes uur de bus naar het station Termini en van daaruit met een andere bus naar het vliegveld Ciampino. Deze laatste rit duurt ongeveer 40 minuten.
Tegen kwart over ben ik op het vliegveld, eerst mijn bagage inchecken. Dan een rustig plekje opzoeken om ongestoord even te bellen met .... Zij moet vandaag en morgen gewoon nog werken. Maar dan samen gaan genieten van een echte vakantie.
Na het bellen en appen, eerst de blog van gisteren afgemaakt. Deze stond redelijk snel online. Nog een laatste Italiaanse cappuccino genomen met een broodje salami met kaas en sla.
Nog even wachten, en dus maar appen, tot ik om 9.05 uur mag boarden voor de vlucht. Ik zit op stoel 27F, achteraan in het vliegtuig, aan het gangpad.
Op precies 9.35 uur stijgen we op, en kan ik helaas zeggen GoodBye Rome.
De vlucht verloopt heel rustig en om 11.25 uur land ik in Weeze, Düsseldorf.
Mijn oom en tante, Nico en Minie komen we ophalen. Want een sevice toch, zij hebben elke dag weer klaar gestaan voor me, want meestal waren zij de eerste die mijn verhaal hoorde van de dag.
En ook hebben zij een aantal malen gezorgd dat het verhaal van de dag online kwam te staan, als er weer eens geen netwerk was, maar ik dan verbleef. Hartelijk dank hiervoor.
Nog even een kop koffie gedronken, en toen lekker naar huis gereden. Wat een vreemd gevoel is dat.
Lopend heb ik er 106 dagen over gedaan tot in Rome en terug ben je in zeg maar zes uur, alles bij elkaar opgeteld).
Toch moet ik zeggen die 106 dagen zijn me beter behalve dan die zes uur.
Bij thuis komst was het huis mooi versierd door mijn lieve zus Monique. Nog even samen een kop koffie gedronken, en dan ben je weer alleen thuis.
Ik had me van alles voorgenomen, maar helaas het loopt compleet anders.
Ik wilde snel de kleren wassen, om een gedeelte weer morgen mee te nemen ...doet de wasmachine het niet....blijkt de kraan van het water kapot zijn, de buurman heeft toen mij de slang losgekoppeld en op een andere kraan aangesloten, en toen was dit euvel verholpen.
Maar ook de auto wilde niet starten...accu probleem....ANWB gebeld, en na een uur kwamen ze langs....de auto overgestart zodat ik naar de garage kon rijden, voor een nieuwe accu.
Ik kan jullie zeggen, was ik maar pelgrim gebleven dan had deze problemen nooit gehad.
Nadat de was klaar was, deze opgehangen voor te drogen.
Natuurlijk, was er niks in huis en had ik geen zin om te koken, dus even lekker gezond doen.....en patat halen.
Deze smaakte wel lekker.
Maandagavond is de volleybal avond van de familie, dus hier had ik wel zin in. Natuurlijk is er niet veel van volleyen terecht gekomen, want constant tijdens het spel kwamen er weer vragen, maar toch een leuke avond gehad, daarna nog even naar Nico en Minie geweest om lekker te kletsen over alle belevenissen.
Als ik tegen half twaalf thuis ben, zie ik dat ik een paar aapjes heb gemist, natuurlijk van.... Even terug ge-appt, maar zij lag natuurlijk al in dromenland.
En ik ga ook maar eens slapen, in mijn eigen bed....vreemd toch.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"