Valdichiascio naar Valfabbrica. (24km).

Vannacht heerlijk geslapen, in een fijn rood getinte kamer.
Dat kon ook niet anders na het lekkere avondeten.
Om half zeven loopt de wekker, het ontbijt is vandaag pas om halft acht.
Eerst even een appje gestuurd, maar dan wordt het tijd om mijn voetjes goed te verzorgen, het wordt volgens Anita een pittig dagje niet vanwege het steile klimmen, maar de warmte cq zon, en het lang trekken van wegen, langs een in aanbouw zijnt stuwmeer.
Dus ik ben gewaarschuwd. En luisteren doe ik wel.
Ook moest ik genoeg water meenemen, want alleen op het eerste deel kan ik nog water bijvullen. En als laatste de rugzak inpakken.
Tegen half acht naar beneden gegaan voor het ontbijt. Het is uitgebreid buffet, ik vraag om een cappuccino, maar ik krijg een reuze cappuccino en groente juice.
Verder lekker brood met jam, een joghurt met muesli.
Als toetje een stukje appeltaart met noten erin. Heerlijk.
Nog even betalen, tandenpoetsen, en ik ben weer klaar om te gaan.
Even mijn gps vriendje wakker maken, hij heeft vandaag weer een rustige dag, hij hoeft alleen maar op de kilometers te letten, want die zijn niet goed aangegeven onderweg. De route is perfect uitgezet, de laatste dagen, en dat zou ook vandaag weer zijn.
Hopelijk tot Rome.

Het is net voor half negen als we vertrekken, ieder zijn tempo.
Het gaat over een breed schotterpad, eerst even omlaag, en dan komt er een klimmetje met enkele stevige stukken erin, maar toch het loopt goed, en de omgeving die vergoed heel veel, en is een paradijs waar we door heen lopen, na elke bocht weer een nieuw en nog mooier vergezicht. Na drie kilometer kom ik langs een kleine kapel, de kapel van Ripe. Er hangen vele kaartjes en prentjes aan het hek, een plek om stilstaan bij het lijden en sterven
Verder op het pad, waar het trouwens dan weer op gaat en dan weer af, kom ik bij het klooster San Pietro. Dit klooster is dicht. Er woont op dit moment maar een monnik, en hij wil geen mensen meer ontvangen. Helaas is ook de drinkwaterkraan er niet meer.
Dus geen water kunnen bijvullen.
Tegen elf uur bereik ik een kleine oude kerkje van Caprignone. Het is gesloten, maar doordat er een klein gat in de onderkant van de deur zit, kan ik een foto maken van de binnenkant
Ik loop nog een uurtje dan kom ik bij een tappunt langs en daar zit Wolfgang ook net, dit is een mooi plekje in de schaduw, waar we kunnen lunchen., maar als eerste kijk ik even op mijn telefoon, geen berichtjes gemist. We laten ons de panini goed smaken van gastvrouw Maria-Theresa bij we vanochtend meekregen.Echt super.
Daarbij drink ik een aangelengde ananassap, om maar even van het water af te zijn. Want alleen water drinken op zo'n warme dag is ook niks. Is een tip van...en dat doe ik dan ook gewoon de drank verdunnen met water..
Na een dik half uur gaan we verder, nog eventjes vlak en dan gaat het weer omhoog, niet steil maar toch. Het eerste deel is ook nog mooi van deze zogenaamde panoramaweg . Maar al snel wordt het saai, vele bochtjes en lange rechte stukken. We kijken steeds op een in aanbouw zijnt stuwmeer neer. En dan na de eerste brug verandert ook de weg nog eens van een schotterpad naar een brede asfaltweg. Bij de derde brug moet je een keuze maken of gewoon verder lopen of een extra lus maken langs een ruïne van een voormalig kasteel waar Franciscus meermaals is geweest. Wij, Wolfgang en ik, besluiten om gewoon verder te lopen. Een ruïne meer of minder is ook niet erg, maar wel bijna 2 kilometer minder lopen bij dik 35 graden in de brandende zon. En bij mij is bijna het water allemaal op.

Tegen vier uur komen we dan gaan in Valfabbrica, waar we slapen in een voormalig Franciscaans klooster.
We treffen het weer, een grote kamer die er netjes uitziet.
Ik ga eerst naar de supermarkt voor wat limo te halen, terwijl Wolfgang zich al gaat douchen.
Als ik terug ben kan ik we lekker douchen, en daarna nog even appen en bellen met mijn zus en mijn oom en tante.
Lekker even relaxen op het en dan begin ik,alvast aan de dagelijkse blog. Ik vind het fijn om mijn dagelijkse bezigheden te delen, maar overal om ze later zelf terug te lezen. Zeker met alle reacties erbij.

Tegen zeven uur lopen we de deur uit, want er is deze week feest in het dorp, de ridderspelen vinden er namelijk plaats. Vandaag is voor onze slaapplaats een plein ingericht waar men lekker kan eten en drinken, met daarbij traditionele muziek. Wat een sfeer, het dorp viert feest.
Maar helaas een pelgrim gaat verder, en morgen is een belangrijke dag, want dat is de dag dat we Assisi inlopen. In Assisi ligt Franciscus begraven.
Maar er is natuurlijk veel meer in Assisi en daar wil ik ook optimaal van gaan genieten. Dus een beetje van dat en een beetje dit, en hoe de verhouding dan precies uitvallen kan ik jullie vertellen nadat ik Assisi heb verlaten op 1 September.
Want ik heb er een rustdag ingepland, en deze komt nu wel heel gunstig uit.
Ik ga ook langzaam lekker slapen en dromen...

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"