Wildsteig naar Brunnen (28 km).

Vannacht zeer goed geslapen.
Als wekker gaat om zes uur, meteen mijn voetjes verzorgd, water bijgevuld en alles ingepakt.
Het zou volgens alle media een zware dag gaan worden, want in het zuiden van Duitsland en in de Alpenlanden zou het heel hard regen, met onweer en sterke rukwinden erbij.
Hopelijk hebben alle " Pelleboertjes" het helemaal fout, want daar heb ik geen zin in.
Het ontbijt was eenvoudig, maar wel goed en met liefde verzorgd.
Zoals gebruikelijk drie boordjes, een met kaas/salami voor onderweg, en voor nu ook een met kaas/salami en een met jam.
Maar de gastvrouw heeft mij er op gedatenteerd dat ik de honing moet proberen. Komt namelijk van de buren. Hij smaakte super.
Nog even betalen en tandenpoetsen en dan op weg.
Wat gaat het worden......

De gastvrouw wil nog even met mij op de foto als herinnering, en dan gaat richting......Brunnen.
Het is nog droog, eerst naar langs de kerk, want zo loopt elke pelgrimsroute. De eerste druppels vallen al, en plotseling begint het voor het echt. Snel onder een afdak de rugzak afgezet, regenpak eruit en de regenhoes voor de rugzak.
In vol ornaat, regenbroek, regenjas en regenhoes voor de rugzak, gaan ik dan oppad.
Na een twee kilometer wordt het weer droog, nog even afgewacht, maar dan besluit ik de jas uit te doen, want anders word ik nat van het zweten.
Gelukkig blijft het weer zo een hele tijd, tegen 9.15 uur bereik ik het dorpje Wies (6km). Nu is het dorpje niet bekend maar wel de Wallfahrtskirche des te meer, de bekendste Wallfahrtskirche van Duitsland, de Wieskirche. Deze ligt midden in het groen , met daarom heen helemaal niets, en iets verder op alleen parkeerplaatsen en enkele souvenirs kiosken.
De kerk is schitterend, echt zeer mooi, vooral de muurschilderingen van het plafond zijn geweldig. Om 9.30 uur is er een leesmis in de kerk, en ik besluit om daar bij te zijn. het is een mooie dienst, en er wordt gebeden voor de zieken en voor de mensen die onderweg.
Om tien uur vervolg ik mijn pad, het gaat nu verder over grotendeels geasfalteerde paden , soms door het bos, maar meestal langs groene weides. Waar de koeien weer mooie muziek maken met hun koeienbellen.
Het loopt goed, en nog steeds droog. Even voor Berghof (20 km) vindt een leuk plekje voor te eten, ik heb wel trek. Het is ook al even voor enen.
Ik zie wel om mij heen de lucht tegen de bergen steeds donkere worden. Dus ditmaal maar geen uitgebreide pauze, maar snel het broodje en de appel opeten, wat drinken en dan verder.

Ik moet dan nog 8km tot aan mijn slaapplaats in Brunnen. Hopelijk blijft het tot die tijd droog. Via het gehucht Greiff kom ik langs de eerste See van de dag, Hegratsrieder See. Deze is niet groot, maar ligt wel heel mooi.
Maar de grootste See, dient zich ook al aan, namelijk de Forggensee. Hier varen ook passagiersboten op.
Maar ik heb maar een doel, droog aankomen, als ik nog 2,5 km moet lopen vallen de eerste paar druppels, meteen gestopt, gekeken hoe de naam van mijn slaapplek heet, en de regenjas aangetrokken. In een mars tempo gaat het nu naar Brunnen. Maar helaas 5 minuten later begint het te regenen, en steeds en steeds harder.
Om 15.00 uur kom ik aan op mijn adres, drijfnat.
Mijn onderkomen heeft vandaag Ruhetag, maar slapen is wel mogelijk.. Ik heb een kamer op de tweede verdieping, eerst op de badkamer, alles uitgedaan. De regenbroek en het t-shirt opgehangen aan de rails van de gordijnen op de kamer.
De regenjas op de douche, en de regenhoes aan de klink van de
deur. Ook alles uit de rugzak gehaald, daar waren gelukkig alleen de zakken vochtig waar de spullen in zitten en de toilet tas was vochtig.
Dan eerst lekker douchen, ik kon net staan in de douch, qua hoogte. Het voelde wel lekker na het douchen.
Na het douchen Monique en tante Minie gebeld om te vertellen hoe het is gegaan. Ik kan jullie alvast verklappen het heeft de gehele avond keihard geregend hier.

Op bed gaan liggen, even relaxen en de Tour de France gekeken, en ook een slaapplaats geregeld in Schönwiess. (Tirol).
Na het wielrennen begonnen aan de blog, en tegen half zeven toch even door de regen, naar een restaurant, 50 meter verderop.
Het was erg druk, geen tafel meer vrij, maar ik mocht bij schijven bij twee iets oudere stellen. Het waren vier super leuke mensen, en al snel raakte we aan de praat. Oh ja het eten smaakte ook nog eens super goed..
Tegen tienen zijn we gevraagd om er een einde aan te maken, want de zaak sluit zo meteen. We kregen nog een Obstler, even nog betalen, en dan weer door de regen naar mijn kamer.
Tandenpoetsen, en laatste gedeelte van de blog bijschrijven.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"

Ps. Dan blijkt dat er een storing is, en ik het verhaal pas later kan posten, dus morgenochtend.