Pietralunga naar Gubbio (28km ).

Vannacht zeer goed geslapen. Toen ik wakker werd, omdat ik een fris windje voelde dacht ik, zo even omdraaien en nu nog een paar uurtjes lekker dromen.
Helaas want de wekker liep amper vijf minuten later af.
Nog even tien minuten blijven liggen. Maar dan ook meteen begonnen met het ochtend ritueel. De voetjes en knieën krijgen vandaag extra aandacht.
Want het is vandaag een zeer zware en lange etappe. Gisteren heeft Anita mij wel duidelijk gemaakt dat het zwaar is. Zij kan wel tegen een stootje, maar ook zij vond vooral het laatste deel zwaar. En dat lijkt op papier juist het makkelijkste deel te zijn.
Na het verzorgen van de "wielen" moet ik ook zorgen dat de rest van mijn lichaam, vooral bij deze temperaturen goed gekoeld wordt en dat ik niet uitdroog, dus ook vandaag weer voldoende water meenemen., rond de drie liter en dan natuurlijk onderweg weer steeds bijvullen . En dat moet dan weer goed ingepakt worden in de rugzak.
Maar na deze voorbereiding is het tijd voor een ontbijt.
Vandaag wat het een super uitgebreid ontbijt.
Zowel ik als Wolfgang hebben ons van een goede bodem voorzien voor deze dag. Kristof is geen eter.
Tot slot krijgen wel ook nog een lunchpakket mee. Een panini met spek en een lekkere perzik erbij.
Nog even betalen en tandenpoetsen en ik ben er klaar voor.
Wel nog even een appje versturen, en mijn vriendje de gps wakker maken.

Tegen tien over acht gaan werken op pad. De eerste anderhalve kilometer lopen we nog samen. Vanaf hier loopt ieder zijn eigen tempo. Het zijn vier beklimmingen en daarna nog een lange stuk vlak.
De eerste beklimming begint meteen als we het smalle asfalt opdraai, eerst een Nog stukje geleidelijk, maar dan gaat het over schitterend toch redelijk steil omhoog, gelukkig hoeven op de eerste beklimming maar net honderd hoogte meters gemaakt te worden.Na een korte afdaling, volgt meteen de tweede beklimming, je zou kunnen zeggen de motor is nu warm gelopen. Nou dat kon al gezegd worden na honderd meter, want is nu al 28 graden.
Nog net voor de beklimming kom ik nog langs een voormalig benedictijnse abdij.
Deze tweede klim heeft gelukkig wel enkele plekken waar je in de schaduw loopt, maar dan ook weer plekken waar het zonnetje vol op je hoofd schijnt. Het is een pittige klim over een breed schotterpad, maar wel een slecht pad. Ik ben blij als ik boven aan kom, na een korte pauze, ga ik weer verder. Het is een lange afdaling, over een mooi pad, met geweldige vergezichten. Echt genieten is dit.
Als ik bijna beneden ben , zie ik dat het twaalf uur is. Dus tijd om te gaan kijken naar een mooi plekje in de schaduw voor te lunchen.
Al snel heb ik prijs, een dikke boomstam onder een nog dikkere boom.
Dit is mijn plekje. Het meegekregen lunchpakket smaakt goed. Als extra nog een appel erbij gegeten en naast een flesje aangelenkte liimo ook nog een blikje cola gedronken. Na dik half uur ga ik weer verder, Kristof is al voorbij, hij klaagde alleen maar, en Wolfgang kwam net aan lopen tien ik wilde gaan.
Het zijn nog een paar honderd meter te gaan, of de derde beklimming staat al weer op me te wachten. Gelukkig is deze redelijk makkelijk. Twee honderd hoogte meters en erg geleidelijk. Dus dat valt wel mee, na de top, gaat het weer omlaag naar beneden. Tot ik aankom in het dorpje Loreto. Even weer water bijvullen, en het hoofd koel en dan verder . Nog een dikke acht kilometer Door het dal zonder enige vorm van schaduw (34graden).
Met dit stuk bad gisteren Anita ook de grootste moeite, dus ik weet wat me te wachten staat. Er staat niet voor niets nog twee uur lopen naar Gubbio.
Ook gaat dit stuk bijna in zijn geheel over asfalt.
Ik ervaar tijdens het lopen ook dat het steeds zwaarder wordt ik moet zelfs eenmaal stoppen om de camelbag bij te vullen. Want het gaat vlak voor Gubbio ook nog eens vals plat omhoog. Ik zie als eerste het amfitheater.
Uit eindelijk loop ik tegen drie uur door de stadspoort. Meteen zie ik beeld van Franciscus met de wolf.
Nog een klimmetje door de oude stad en zo tegen half uur gaat de deur van het klooster open, waar we alle drie slapen .
Ik wordt hartje welkom geheten.De zuster begint meteen over het feit dat er gisteren ook twee Duitse pelgrims waren. Een man en vrouw. En ze lacht als ik zeg dat ik ze ken.......
Eerst ga ik in bad liggen, even mij voetjes laten weken. Heerlijk met een blikje bier in bad liggen. Na half uurtje vindt ik het prima.
Even laten weten aan mijn steunpunt in Brunssum dat ik ook deze zware etappe heb overleeft. Eens geteld, ik heb bijna vijf liter vocht gedronken.
Ook nog even met Kiki gebeld. En met mijn nichtje Ellen. Dit was weer een super leuk gesprek. Heerlijk dat er mensen zijn die mij begrijpen op zulke momenten.
Inmiddels zijn Kristof en Wolfgang ook gearriveerd. Beide zijn kapot.

Tegen zeven uur maken me een rondje door het dorp. Schitterend gewoon.
Morgenochtend ga ik voor dat ik vertrek nog een aantal kerken bezoeken.
De etappe is morgen maar 12km en redelijk vlak. Vandaar.
Hierna zoeken we een mooi plekje voor te gaan eten.
Ik neem een menu, 1. Lasagne 2. Vleesgerecht met salade 3, een carameltoetje. 4. Cappuccino.
Het smaakte heerlijk.
Bij terugkomst in het klooster eerst de blok afschrijven en nog wat gedronken, en even wat ge-appt met Anita. Zij hadden ook een zware dag achter de rug. Maar vooral een lange dag.
Ze wat gewoon moe.
En daf ben ik nu ook wel dus lekker dromen......

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy "