Florence naar Passo della Consuma (17km)

Vannacht heerlijk geslapen, en dat doet altijd weer goed.
Ik had mijn rugzak al voor een gedeelte ingepakt, dit omdat ik vanaf vandaag weer loop met extra gewicht, in de vorm een paar wandelschoenen. Want op één paar ga ik het niet redden tot Rome, vandaar dat ik dit al vanuit Fiss (Oostenrijk) zo had voorbereid.
Om zes uur loopt de wekker af, meteen opgestaan, en als eerste mijn voetjes verzorgd, dan zorgen dat ik genoeg water bij me heb voor onderweg, en tenslotte de rest van de spullen in de rugzak doen. Helaas geen ontbijt voor mij vandaag, want ik heb vanochtend al om 07.40 uur de trein van het vlak bij gelegen station naar San Ellero. Dit moet helaas want op dit moment is er geen slaapgelegenheid meer in San Ellero en om 31km te gaan lopen is mij gewoon te veel en te gek, zeker door het gebergte heen.

Om tien over zeven naar het station gelopen, 10minuten, en daar heb ik mij dan twee brioches gekocht, en deze dan later in de trein te kunnen nuttigen. Geen koffie was er op het station, het apparaat was defect, dan maar in San Ellero koffiedrinken.
De trein is fijn op tijd en na 20minuten mag of beter gezegd moet ik de trein alweer verlaten. Ik ben op het station Ellero.
Op het station is ook al meteen de eerste richtingwijzer te zien, want een van de slaapplaatsen was op de tweede verdieping van het stationsgebouw, bij mensen thuis.
Er staan ook nog een bordje met de groeten van Kees Roodenburg, de Nederlander die deze voetreis helemaal heeft beschreven, met alles erop en eraan. Het zijn vijf uur lopen naar Consuma, volgens de bordjes.
Goed een leuke richttijd, maar ik loop mijn eigen tempo en stop wanneer ik het wil, en ook hoe lang.

Het wordt tijd om mijn vriendje de gps weer te activeren.
Hij wel ochtend nog wat te eten gekregen, in de vorm van twee batterijen. Deze vindt hij schijnbaar erg lekker, want hij wil alleen deze hebben.
Samen gaan we weer op pad, het eerste gedeelte gaat licht omhoog over asfalt naar een rustig dorpje Fontisterni, het was er echt rustig, zelfs de ene hond die ik zag, lag nog vredig te slapen.
Het volgende dorp, en tevens het laatste onderweg is Paterno, dit bereik ik tegen even voor tienen, de weg er naar toe ging over een oud Romeins pad, en een schotterpad, en voor dat ik het dorp bereik, kun je mooi terug kijken vanwaar je al hebt gelopen.
In Paterno ook een pauze gemaakt, het was er erg gezellig in de dorpswinkel, een echte ontmoetingsplek voor de dorpelingen.
Ik krijg van de eigenaresse zelfs een cappuccino aangeboden. Heerlijk toch nog een koffie gehad vanochtend. Ook nog een flesje cola gekocht voor straks bij de lunch onderweg, en een appel. Want ik had wel trek in iets lekkers. Dus neem een appel.
Na Paterno gaat het nog even vlak, maar dan gaat het beginnen, eerst nog rustig over asfalt en even later over een bospad met veel stenen erop. De stenen zijn lastig, maar zeker die boom die er al waarschijnlijk al een paar jaren ligt over het pad. Erom heen lopen is geen optie, en er overheen klauteren gaat ook niet. Dus de enige optie is er onder doorgaan, nu is die ruimte ook beperkt tot iets meer dan een halve meter, dus op de knieën onder de boom kruipen, en dan de rugzak er onderdoor schuiven. Het is gelukt.
En laat ik nou net gisteren deze broek gewassen te hebben, is hij nu alweer vuil.
Het is een pittige en lange klim, soms eens een klein stukje vlak, of zelfs bergafwaarts, maar dat wordt ook weer meteen beboet met een extra steil klimmetje er achteraan.
Helaas op dit stuk waren de mogelijkheden om te genieten van de vergezichten beperkt. Toch was het een zeer mooi stuk, achteraf gezien natuurlijk, op het moment van lopen denk je er anders over, zeker met al die vliegen, die geen vriendjes zullen worden van mij, en al zeker geen familie.
Rond twaalf uur bereik een vervallen hotel, er staat wel nog een stoel, dus een uitstekende plaats om te lunchen. Een droog broodje en een koek staan op de menukaart, en qua drank is het heel eenvoudig, of dat flesje cola of water uit de sigg fles.
Ik kies voor de cola, extra suikers zijn wel welkom voor het laatste gedeelte naar Passo della Consuma.
Van hier uit valt het gelukkig mee qua zwaarte, nog een pad over stenen dat nog steil is, en de rest gaat of over zand- of schotterpaden heen. Deze gaan geleidelijk omhoog.
Het allerlaatste gedeelte tot aan het dorp Consuma gaat over asfalt natuurlijk, in het dorp bij de winkel nog een fles ice thee gekocht, voor de middag en de avond.
Het slaapadres ligt 700m buiten het dorp net achter Passo della Consuma. Maar gelukkig kan je hier wel eten straks.

Ik wordt netjes ontvangen, en de kamer is ruim met twee losse bedden erop, en een groot dakterras.
Eerst even douchen, deze was niet echt warm, maar dat geeft niks. Het water wordt namelijk bijgestookt met houtvuur ?. Een vreemde zaak, maar goed.
Ook mijn shirt en sokken heb ik gewassen, en deze hangen op aan de deur.
Helaas werkt het internet nog niet op de kamer, dus even beneden inloggen, daar krijg ik van de gastheer ook nog een biertje aangeboden. Dat is natuurlijk wel erg fijn, en het smaakte ook nog eens goed, zeker na de douche.
Terug op mijn kamer nog wat geïnternet, en gerust op bed.

Plots wordt er op de deur geklopt, maar er reageert niemand, dus maar eens kijken, er staat een wandelaar voor de kamerdeur.
Hij vraagt of ik soms mijn kamer met hem wil delen, en zo natuurlijk ook de kosten. Het blijkt een Duitser te zijn. Dat is al fijn vanwege de taal, want anders had ik het niet gedaan.
Hij loopt ook deze route naar Rome.
Even wennen om je "huisje" te moeten delen. Maar het gaat goed. De rest van de middag heb ik alvast besteed aan mijn blog en wat gelezen over de komende route van morgen. Deze is qua lengte hetzelfde als vandaag, alleen met minder hoogtemeters om te klimmen. Dus ik zal het wel merken.

Tegen zeven uur wordt het tijd om te gaan eten. Het is even na half acht als de gastheer ons roept.
De gastheer heeft voor ons , ik en Wolfgang, spaghetti gemaakt, ditmaal wel een normale portie en niet zoals de Italianen dat gebruikelijk doen als voorgerecht.
Daarna een lekkere grote salade met brood, en een biertje erbij.
Want dat dronk Franciscus ook op de eerste dag van zijn tocht naar Rome.
Nog lekker gezellig nagetafeld, en tegen half tien waren we terug op de kamer, nog even de blog afgeschreven, en de mails gecheckt. En dan vragen mijn oogjes voor rust.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"