Vigo di Legnago naar Trecenta (24km).

Vannacht goed geslapen. Op een gegeven moment schrik ik wakker.
Het licht is plotseling aan en uit gegaan. Was er iemand op de kamer ?
Nee, want de deur is gewoon op slot. Dan nog een keer zo'n flits. Nu weet ik het, het komt van buiten. Ik schuif de gordijnen opzij, en zie dat het onweert en flink regent. Als ik op de telefoon kijk is het half zes.
Ik ben meteen wakker. Eerst de Ipad gepakt om te kijken naar de weersverwachtingen van nu en de rest van de dag in dit gebied. Want niet weer zo'n dag als gisteren. Ik wil graag lopen vandaag.
Beide weerstations geven aan dat het hier in de buurt onweert en regent. Het zal duren tot een uur of acht, en dan vanaf tien uur zakt ook duidelijk de kans op regen flink. Dus nog maar even gaan liggen op bed.
Ik stel het ontbijt uit tot acht uur en dan daarna pas alle inpakken. Wel al voor het ontbijt mijn voetjes verzorgen.
Tegen half acht dan maar opgestaan, geen bliksem en gedonder meer, wel regent het nog wat. Wel alvast alles klaar gelegd Hoe het in de rugzak moet komen.
Eerst maar eens betalen gaan. Ik laat hem het routeboekje zien en hij zegt zelf al dat ik de korting krijg.
Dan maar eens het gebouw lopen waar de meeste verblijven en waar ook de ontbijtzaal is. Onderweg zie ik dat er nog twee bomen zijn gesneuveld vannacht.
Het ontbijt is weer typisch Italiaans. De gastvrouw kookt nog op gas de koffie en thee. Super vrouwtje.
Ik neem een zestal toast sneetjes Vier gebruik ik voor een tosti te maken en de andere twee voor er jam op te smeren. Ik krijg een lekkere cappuccino aangeboden en een glas juice.
Het smaakt erg lekker. Ik heb twee voorverpakte brioches al in mijn rode zak gedaan. Deze spullen heb ik ook wel eens onderweg nodig en ligt daarom altijd boven op in de rugzak. Deze zijn voor onderweg.

Na het ontbijt terug gelopen naar mijn slaapkamer in het voorste gebouw. Het is wel duidelijk, de lucht ziet er vriendelijk uit, alleen nog een paar stapelwolken zijn aan de hemel te zien
Even de tandenpoetsen en dan de rugzak inpakken. Ook me nog ingesmeerd tegen zonnebrand. Want dat kun je hier wel snel oplopen. Natuurlijk ook gekeken dat ik genoeg water bij me heb. Zeker nu al iets later vertrek.

Tegen kwart voor tien, maak ik mijn gps vriendje er op attent dat ik wil gaan vertrekken. Binnen een paar seconden laat hij me zien hoe ik moet lopen. Dat is toch erg fijn. Het boekje van "Via surgli Argini, over de dijken" heb ik in mijn broekzak zitten.
We beginnen heel makkelijk, eerst teruglopen naar de dijk, op de dijk naar rechts. Dit asfaltpad ga ik zo'n acht kilometer volgen. . Onderweg een aantal foto's gemaakt hoe het er nu uit ziet. Zo'n Po-vlakte en het lopen over de dijk. Eigenlijk hetzelfde als bij ons.
Bij het dorpje Villa d'Adige verlaat ik de dijk. De weg gaat nu verder door een aantal dorpen. De eerste is Villa d'Adige waar ik bij een bar stop voor een pauze. Ik heb er nu al 23km opzitten. Het is ongeveer kwart over twaalf. Dus wel tijd voor wat te eten. Ik neem een cappuccino en eet met brioches op, sla toetje nog een pudding gebakje en een cola. Even na één uur ga ik weer op pad voor de laatste elf kilometer.
De route loopt over zeer rustige weggetjes , door misschien nog wel rustiger dorpjes. Alleen de honden achter het hek hoor je blaffen. Des te kleiner de hond , hoe gekker deze zich aanstelt.
Ook de huizen vallen op, de ene is bouw rot en kan alleen nog geholpen worden door een schouvel. En daarnaast staat een mooi geverfd huis, vaak wel in de meest vreemde kleuren. Maar dat betekent ook dat er geen huis hetzelfde is. Ook de tuinen verschillen, de een mooi aangelegd, en de andere wordt gebruikt als parkeer- en opslagplaats voor alles en nog wat.
Het eerste grote dorpje is Baruchella. Ik wordt schijnbaar al herkent want een man op de fiets roept " Olanda de via Roma" .Hij nodigt mij uit om in de bar wat te drinken. Dat doe ik dan ook , ik neem een cola. .
Hij en de barvrouw willen alles weten over hoelang, hoeveel en wanneer ik loop. Ze zijn helemaal verbaasd. Ze maken een diepe buiging voor me en wensen me veel succes.
Het zijn voor mijn nog een 3,5 km langs een afwateringskanaal naar Trecenta.
Om half vier kom ik aan in Trecenta, ik word heel hartelijk welkom geheten. Ik ben de enige gast vandaag in het hotel van dit ouder stel.
Het is een normale kamer, waar twee bedden opstaan. En een televisie, dus straks naar olympisch Spelen kijken.
Ik krijg twee flessen water met bubbels aangeboden.
Maar nu eerst Monique, en Nico en Minie bellen . Ze zijn blij weer te horen dat ik een mooie dag heb gehad, na een slechte start in de vroege ochtend.
Het wordt tijd om even te douchen, en dan lekker rusten op bed en wat naar de Olympische Spelen kijken.
Het dorpje is niet echt spectaculair, rustig en vredig leven de mensen hier hun leven
Natuurlijk al aan de blog begonnen Tegen achten wordt ik gebeld op de kamer telefoon. Het diner is klaar.
Als voorgerecht Penne met bolognese saus en hoofdgerecht een steak met een mix salade en natuurlijk zit er ook brood bij. Een biertje heb ik wel verdiend.
Het smaakte heerlijk. De gastheer en vrouw eten in de keuken hetzelfde. Als toetje een schaal druiven en twee stukken meloen.
Als afsluiter een cappuccino.
Het wordt tijd om mijn kamer op te zoeken, de blog afschrijven en dan lekker dromen. ....

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy "