Hohenfurch naar Wildsteig (26km).

Vannacht goed geslapen, alleen in het begin van de ochtend een paar maal wakker geworden door mij zelf, als ik me weer eens omdraaide in bed, kraakte het bed.
Als om zes uur de wekker gaat, ben ik nog niet geheel wakker, dus snel een douche, op de televisie zie ik dat Portugal verrassend kampioen is geworden.
Ik doe eerst mijn water bijvullen, het wordt een hele warme en zware dag, de temperatuur, en drie cols en daarbij nog eens de Ammerschlucht. De rugzak inpakken, en dan mijn voetjes goed verzorgen.Dit wordt denk ik qua profiel de zwaarste etappe van de laatste drie op Duits grondgebied.

Dus een goede bodem leggen is wel heel belangrijk.
Natuurlijk drie broodjes, twee met kaas, een voor onderweg, een broodje met jam. Natuurlijk koffie en juice erbij.
Ze hebben ook nog joghurt, en ik doe er wat fruit in snijden, banaan, appel en perzik. Dit is een goede bodem.
Nog even de tandenpoetsen en de schoenen aantrekken.

Tegen tien voor acht maak ik mijn wandelmaatje de GPS wakker, hij heeft meteen goede zin, want hij kent ook deze route al, fijn toch zo'n maatje bij je. Want ik ben slecht in lezen en dan ook nog lopen.
Eerst een paar meter terug het dorp in, en dan de weg oppikken naar Schongau (6 km). Het is rustig in de Altstadt, tja het is maandagochtend. Het marktplein is wel aardig, en de stad in en uit gaan is ook hier door onder een stadspoort heen te gaan.
Nu gaat het 4km verder naar Peiting. Voor het eerst loopt de route over een fabrieksterrein, de man achter het loket bij de slagboom , wijst me al, dat dit de goede weg is. Vreemd toch.
Oké in België ook mee gemaakt dat de route over een gedeelte van de kerncentrale in Tihange liep.
Na het fabrieksterrein komt er meteen een flinke col, lang en pittig. In Peiting een rustpauze gemaakt, ik heb er dan 11km opzitten. De kerkklok laat zien dat het 9.45 uur is.
Een pauze van zo'n kwartier om mijn schouders even te ontlasten even wat te drinken uit de sigg fles.
Het wordt tijd om verder te gaan, naar het hoogtepunt van deze dag, dat staat in het boekje zo, de Ammerschlucht.
Eerst nog 3km lopen tot aan het begin van de schlucht.

De Ammerschlucht is 2,8km lang, heeft een hoogte verschil van ruim 80 m. De schlucht wordt in Bayern, ook wel de " Grand Canyon Oberbayerns" genoemd. Er moeten 490 treden overwonnen worden, en de vele planken over kloven. En daarbij de glad die ontstaat door de waterstroompjes over de bladeren, boomwortels en stenen. Gelukkig is het vandaag droog, maar dat is niet te merken op het pad, daarbij komt ook nog de zons inval en dan kun je soms niets meer zien, door de duisternis, al met al goed en geconcentreerd blijven lopen.
Na vijf kwartier lopen kan ik Monique een app sturen dat ik zonder klerenschuren door de schlucht ben gekomen.
Het verlaten van de schlucht, ging weer via de 2de col van de dag. Een stevige kuitenbijter.

Op het bankje, net buiten de schlucht even gepauzeerd, even stoom afblazen nadat zeer geconcentreerd lopen. Ik eet mijn broodje op en drink de fles leeg.
Na een kwartier gaat het verder, nu merk ik dat de hitte op mij valt, nog een colletje op, en dan lekker vlak lopen over een asfaltpad, door een wijds graslandschap, met de eerste Alpen toppen op de achtergrond. Na een kilometer of drie bereik ik dan Rottenburch. Ik heb nog steeds dorst, en of iemand het gehoord heeft of mijn gedachte kan lezen, prompt kom ik langs een drankenhandelaar langs. Ik loop even naar binnen, vraag of ze ook gekoelde dranken hebben, ja maar niet veel.
Maar meteen valt mijn oog op een fles zitro-limo.
Ik neem deze, voor 60 cent. En ik mag uitrusten op het terras van de eigenaar, in de schaduw. Super bedankt. Ik krijg ook nog een appel, voor tegen de dorst.

Nog 5km te gaan naar mijn slaapplaats, Wildsteig.
Nog even dat laatste colletje, en dan zie ik tot mijn verbazing, dat de lucht in de bergen, heel donker is geworden en dat het in de verte aan het rommel is. Dus Fredje even doorlopen, zonder nat te worden, en geen bliksemflitsen.
Tegen 15.00uur meldt ik me op mijn slaapplaats, direct op de route gelegen. Het zijn zeer vriendelijke en behulpzame mensen, privé adresje weer vandaag. Dat zijn toch altijd weer leuke gezellige ontmoetingen. Ze hebben een hart voor hun gasten, meestal fietsers of wandelaars.
Eerst lekker douchen, heerlijk. En na dik 20 minuten kom ik als herboren uit de douche. Nog even mijn sokken, t-shirt en ondergoed wassen. Ik kan deze in de tuin ophangen aan de waslijn. Hopelijk blijft het nog droog tot dat alles droog is.
Natuurlijk ook nog even bellen met mijn directe volgers uit Brunssum en de Fijnautjes.
Als ik op de zitbank lig, zie ik dat de lucht ook hier begint te verkleuren, snel de was afpakken, alles is droog, behalve de sokken.
Tegen half zeven, aan de overkant gaan eten, ik krijg een paraplu te leenvan de gastvrouw, omdat het nog steeds regent.
Vandaag trakteer ik mij op een Weisse Bier en een Mix Grill.
Het smaakt super lekker, ik neem nog een tweede Weisse Bier. Dan weet ik zeker dat ik straks goed slaap.

Terug op mijn kamer, de blog schrijven, en de reacties lezen van mijn "trouwe supporters".
Deze reacties doen mij heel veel, dat geeft mij moed, op moeilijke momenten, maar ook als het goed gaat. Ik vind het fijn om elke dag mijn bevindingen van de dag te typen, even alles wegzetten, en voor later mijn verhaal nog eens te beleven. Echt een moment voor me,om de emoties van me weg te schrijven.

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy"