Augsburg naar Prittriching (27km.)

Goed geslapen, ik heb de eerste helft nog gezien van het voetballen en toen terug gegaan naar de jeugdherberg. Ongeveer 10 minuten lopen.
Alvast de kleren klaar gelegd , want ik wil al om half zeven gaan ontbijten.
Nog even gekeken of het nog 1-0 was, ja en toen het licht uitgemaakt.
Ook snel ingeslapen, tegen twaalf uur wakker geworden, maar ik hoorde geen lawaai. Vreemd als de Duitser hebben gewonnen, of zijn er weer strafschoppen. Even kijken op de telefoon, en dan zie ik dat de Duitsers verloren hebben. Het dat verklaart de rust.
Weer lekker ingeslapen.
Helaas loopt de wekker al weer redelijk snel af naar mijn gevoel.
Alles inpakken, voeten verzorgen, en niet te vergeten water bij te vullen.
Oh ja, ook nog even een overnachting geregeld in Lermoos (Oostenrijk)..
Ik was niet de eerste die in de ontbijtzaal binnen kwam, er zaten al een paar scholieren die vandaag schijnbaar vroeg vertrekken.
Het ontbijt was uitstekend georganiseerd, net zoals het avondeten gisteren.
Twee broodjes, en een voor onderweg, koffie, Juice en fruit joghurt.
Tegen 7.20 uur verlaat ik de herberg, om richting het station te gaan.

Ook vandaag een stukje met de trein, 5km. Ook nu zou de route weer over industrie terrein en woon wijken gaan.
Om 8.00 uur heb ik de trein en 8.09 stap ik alweer uit de trein.
Op het station moet ik twee maal rechts gaan volgens het boekje en dan een 1km rechtdoor door een woonwijk lopen.
Deze straat gaat dan over in een bospad.
Dit pad gaat langs de Wallfahrtskirche St. Afra. (3km).
Verder gaat het dan richting de rivier de Lech.
Want daar loop ik de komende veel langs.
Omdat ik een klein foutje maak, zie ik helaas niet de Kuhsee, maar net behulp van mijn wandelmaatje de gps kom ik wel al snel weer op het goede pad uit.
Het pad loopt direct naast de Lech, en gaat steeds door het bos.
Dit is heerlijk lopen, redelijke zachte ondergrond of dan weer een schotterweggetje.
Zo kom ik dan ook langs mijn eerste meer, de Auensee.
Als ik voorbij loop, zie ik redelijk veel mensen naakt rondlopen.
Het is geen nudisten strand, maar schijnbaar doen vele mensen dat hier. Helaas geen blondjes van een jaar of 25..
Iets verder op bij een waterval van de Lech even een stop gemaakt. Even de rugzak afzetten en wat drinken en een muesli reep nemen.
Dan gaat het weer verder na een kwartiertje, langs de Weitmannsee.
Deze See blijft mij vooral herinneren aan de herder met zijn hond en de zeer grote groep schapen. Alles en iedereen moest stoppen om de schapen een vrij door tocht te kunnen verlenen.
Een mooi show spel.
Even verder op kom ik dan bij Staustufe 23. Dit zijn kunstmatige aangelegde meertjes, om stroom op te wekken met behulp van het water van de Lech.
Je mag er wel in zwemmen en op varen met kleine bootjes.
Het is bijna twaalf uur , dus tijd voor middagmaal. Een broodje met kaas/salami en een apfelschorle. Lekker aan het meer in de half schaduw. Dit is genieten geblazen.
De vrouw van het "strandpaviljoen" vertelt tegen mij dat het fiets en wandelpad even verder op is afgesloten ivm werkzaamheden.

Ik vraag of er een omleiding is. Ja die is er .
Terug naar de weg lopen en dan richting Unterbergen lopen en dan weer de pijlen Lech -Staustufe volgen.
Lekker omleiding.
Ik heb geen zin na zo'n mooie wandeling veel over het asfalt te gaan lopen. Dus samen met mijn maatje de gps een route gezocht en gevonden.
500m langs de weg en dan 4,5 km door de velden naar Unterbergen.
Dat is al een stuk beter, en vooral veilig en rust. Geen lawaai van het verkeer.
In Unterbergen zit er helaas niets anders op om over de weg naar Prittriching te gaan. Want weer terug naar de Lech lopen en dan 3km verder weer naar Prittriching terug lopen.
Dus 4km langs de weg lopen. Gelukkig is het een rustige tijd.Geen beroepsverkeer op de weg.
Tegen 15.00uur zie ik het naambord Prittriching staan.
Het is een klein dorp, waar maar een overnachtingsplaats beschikbaar is bij mensen thuis.
Een ieder kent de Familie en wijzen me de weg.
Simpel de hauptstrasse , halverwege het dorp bij de kapel.

Ik wordt hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes.
En even later komt ook de man.Beide genieten van hun pensioen en de zoon werkt nog wat op de boerderij (Akkerbouw ).
De man heeft twee flessen bier in de hand, want na hard werken heb je een Weisse Bier wel verdiend is zijn motto. We drinken samen en kletsen wat over een hun leven en mijn tocht naar Rome.
Dan ga ik lekker douchen, wat dat voelt altijd goed, na een dag wandelen. Tevens ook weer even de was gedaan.Het kan ook hier buiten drogen.
Dan lekker op het bed liggen, en straks even de tour kijken op de televisie.
Natuurlijk ook weer gebeld met mijn grote steunpilaren.
Kiki vandaag heel veel succes met de schoolverlaters musical.
Monique, Maurice en Sem gaan natuurlijk kijken.
De laatste twee slaapplaatsen in Duitsland geregeld. Dus binnenkort kort moet ik mijn paspoort weer eens te voorschijn halen.

Tegen 18.00 uur een rondje door het dorp gemaakt, de kerk bezocht met een mooie binnenplaats en zo verder gelopen naar de enige eetgelegenheid in het dorp, een Italiaanse restaurant. Gelegen op een industriepark aan het begin van het dorp. Hier ligt ook een supermarkt
Schijnbaar is het een goed restaurant, want hij heeft op het grote terras nog maar twee plekken vrij. Alles al gereserveerd. Dus dat is geluk hebben.
Ik neem een Radler, salade en een penne gerecht met pesto en zalm. Zeer lekker.
Na het eten weer rustig teruglopen en dan beginnen aan de blog.
Tegen 21.30 uur zal ik wel alweer onder zeil liggen.

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy "