Naturns naar Lana (27km).

Vannacht goed geslapen, een paar maal wel wakker geworden van een droge mond. Maar ja daarvoor heb je de sigg fles naast het bed staan.
Om zes uur loopt de wekker weer eens af, en dan krijg ik vaak te horen dat ik 4 maanden vakantie heb. Nou ik merk er weinig van.
Want ik zal zelden de wekker dan op zes uur zetten.
Maar goed, ik wil het zelf.
Eerst mijn voeten verzorgen, dan zorgen voor genoeg water, en tot slot alles weer inpakken. Maar dit is bijna routine. Alleen ben ik blij, als de regenkleding weer verdwijnt naar helemaal onderin de rugzak.
Tegen zeven uur kon ik terecht voor het ontbijt, de gastvrouw Wally wilde graag meewerken, zodat ik al vroeg weer op pad kon gaan. Zeker met de hitte die vanmiddag wordt verwacht.
Natuurlijk twee broodjes met kaas/salami voor onderweg en een voor nu met kaas/salami en een met zelfgemaakte honing van de buurman. En die smaakte wel erg lekker.
Natuurlijk met koffie en ditmaal verse appelsap. Ik ben ja niet voor niets in de hoofdstad van de appelstreek.
Even nog betalen, een stempel en de tandenpoetsen.
En dan is het weer zover, de weg roept weer......tot in Lana.

Het is acht uur als ik mijn eerste voetstappen zet opweg naar eerst Algund (planning voor de middagspauze) en dan als eindpunt Lana.
Het begint goed, met een stevig klim, langs een appelgaard.
Het was ook nog een lange klim van zo'n 3kilometer, over asfalt, gras, schotterpad, keien enz enz. En na een paar honderd meter kon ik wel al stoppen, het t-shirt was al nat van het zweten.
Een maal op de hang, dacht ik het gaat weer even vlak tot kort voor Rabland. Helaas...
Ik kwam maar niet in mijn wandelritme, door steeds dat op en af te gaan, geen echte hoogte verschillen maar steeds dat draaien, dalen, klimmen, het maakte me kapot.
In het dorpje Rabland maak ik mijn eerste stop, na iets meer dan 5km. Er was een alles in een winkel in het kleine dorp. Snel een koud flesje sportdrank genomen, en op een bankje een kwartiertje rust genomen. Vlak na het dorp begint een leuke stukje, de Rablander Waalweg, ik loop deze maar een klein stukje, want ik sla af richting Partschins (8km). Het zijn dan nog zes kilometer tot Algund. Hopelijk ben ik er voor twaalf uur, dan kan ik nog naar een supermarkt voor wat kouds te halen.
Na een lange afdaling, en wat blijkt. Er lopen duizend wegen naar Rome, maar zeker niet veel minder wegen naar Algund in het dal.
Dus kiezen maar. Via de gps de meest gunstige gekozen omdat dit niet mijn eindpunt is voor vandaag.
Het is even voor twaalven als ik langs de M-Preis loop, deze heeft helemaal geen middagspauze, snel naar binnen voor een yogi drink. Ze zijn nog steeds in de aanbieding twee voor de prijs van één. Mijn lievelingssmaken zijn aardbei en mango.
Tegenover de supermarkt ligt het Rathaus en daarnaast staat een mooi houten bushokje.
Hier lekker lunchen, en even bijkomen van het zware eerste gedeelte, mede door de temperatuur, die nu al 34 graden aan geeft.

Na een uurtje ga ik verder, het begint zich ook al in de verte te betrekken.
Eerst een stukje vlak naar de route van vanmiddag, de Marlinger Waalweg, een van de langste Waalwegen, en volgens vele misschien wel de mooiste. Maar dat kan ik straks pas zeggen.
Nog even een stevige klim naar de Waalweg toe, en dan gaat het links om beginnen. Het uitzicht is meteen schitterend op Algund en Meran.
Het is vrij druk op het pad. Het pad loopt geleidelijk af, met steeds rechts naast me het snel stromend water, door een "Waal"
Een Waal is een soort super klein kanaaltje.
De uitzichten blijven mooi, en steeds overal weer appelbomen, wijnranken, maar ook zelfs Kiwi struiken.
Halverwege nog een korte pauze gemaakt en dan weer verder naar Lana . Even voor drie loop ik Lana binnen, nog even en dan lekker douchen, dat het niet blijkt later.
Want het is een dorp dat aaneen is geplakt van kernen.
Ik moet nog een twee kilometer lopen tot aan mijn slaapplaats.
Tegen 15.30 uur meld ik me present op mijn slaapplaats. Ik word hartelijk ontvangen, en krijg nog een fles zitro limo mee om te drinken.
Eerst even uitpuffen op bed, dan wat drinken, en dan me afmelden bij mijn steunpunt in Brunssum. Het eerste wat ik zeg, ik ben kapot.....36 graden...en een zwaar eerste deel.
En dan heerlijk een half uur onder de douche gestaan. Dat heeft me wel weer goed gedaan, ik voel me al een stuk beter.
Lekker op het bed relaxen, muziek geluisterd en wat geïnternet.

Tegen half zeven gaan eten, schuin tegenover het pension.
De keuze was snel gemaakt, nog eens een Cordon Blue schnitzel met bratkartoffeln en een salade erbij. En natuurlijk een Weisse Bier. Je moest wel geduld hebben, het was druk.
Tegen kwart over zeven kreeg ik mijn eten, dat er goed uitzag, maar zeker ook zo goed smaakte.
De komende tijd zal ik dit niet vaak meer eten.....

Op mijn kamer terug nog even met Monique gebeld en met mijn pelgrimsvriend Gundolf, waar ik eerder op deze tocht heb mogen slapen.
Onder het genot van een kop koffie de blog geschreven en toen.........lekker gaan s....

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"