Neumarkt-Ville naar Mezzocorona (25km)

Vannacht weer goed geslapen, fijn is dat, dat ik steeds weer goed mijn nachtrust kan pakken. Zeker als een avond zo als gisteren, pas tegen tien uur gaan slapen. Dat is voor nu al erg laat.
Maar goed, de wekker heeft daar geen omkijken naar, want zes uur is zes uur voor hem. En dus gaat vanmorgen ook weer dat alarm af.
Ja, ook vandaag weer eerst mijn voeten verzorgd, water goed bijvullen, en de rugzak inpakken. Ook nog even naar het weerbericht gekeken op televisie. Het zou droog blijven en een temperatuur van zo'n 32 graden. Dus erg fijn dat het ontbijt om zeven uur is.
Ook vandaag was er weer volop keuze bij het ontbijt, misschien wel voor de laatste keer, want vandaag verlaat ik het Duitstalige deel van Süd-Tirol. Dus het kan dan goed mogelijk zijn dat ik vanaf morgen een Italiaans ontbijt krijg. Dar is voor morgen, en nu eerst maar eens zorgen voor vandaag. Ik neem weer 4 broodjes, drie met kaas/salami belegd, waarvan twee voor onderweg, en één voor nu. Het vierde broodje wordt belegd met Marillen jam. Daarbij een gewone koffie en juice. De Italianen nemen vaak een cappuccino en lepelen de schuim eraf, en doen dan de muesli in de cappuccino, of doen de brison (croissant met spijsvulling) in koffie dopen.
Maar ik doe lekker mijn twee broodjes opeten, en drink ernaast mijn koffie, als toetje ook vandaag weer bio-joghurt met verse gesneden stukjes fruit zoals meloen, appel, sinaasappel, ananas.
Nog even betalen, een stempel gekregen voor mijn pelgrimspaspoort en tot slot mijn tandenpoetsen.

Tegen 8.00 uur vertrek voor mijn etappe naar Mezzocorona, onderweg verlaat ik het Duitstalinge Süd-Tirol.
Eerst naar Neumarkt lopen, waar de etappe vandaag begint volgens het boekje. Volgens datzelfde boekje zou ik ook meteen een flinke klim moeten maken en daarna weer afdalen, terwijl er onderweg niks spectaculairs te zien is. Dus geeft mijn vriendje de gps aan, dat gaan we niet doen, we lopen richting de rivier de Adige, en vervolgens lopen dan aan het dorpje Laag (10km) langs de rivier op. Want bij het dorpje Laag pak ik de route weer op.
Maar ik moet toen meer bergen beklimmen dan die ene grote, want langs de Adige moet ik zelfs acht beklimmen van drie meter hoogte en ook weer dalen. Ik loop namelijk niet op de dijk waar het fietspad loopt maar er achter, daar is een schotterpad met gras begroeid, en dat is super voor wandelaars. En wat is het uitzicht deze ochtend, een grote appelgaard of grote wijnvelden.
Oh ja, af en toe regent het, zeer plaatselijk als ik onder een beregeningsstraal doorloop. Het is ook druk met fietsers, de Duitsers gaan bijna allemaal tot aan het Gardameer. Ik loop lekker, tempo is goed, en de warmte is nu nog goed vol te houden.
Bij het dorpje Laag loop ik de route volgens het boekje weer op. Ik besluit bij het verlaten van het dorpje eerst even een pauze te nemen, en drink bij een klein café een cappuccino. Ook even bekeken hoe de route verder verloopt, en waar ik de middagspauze maak. Tegen half elf ga ik weer verder op pad, het zijn nu vijf kilometer tot Salorno, en dus een mooie plek om te lunchen. De weg is erg fijn, een zeer rustige weg langs de bergwand, en dus veel schaduw. De route tot mijn slaapplaats gaat dwars heen en weer door dit mooie brede dal. Wel komen nu langzaam de wijnstruiken in de meerderheid ten opzichte van de appels. Helaas heb ik geen bananen bomen gezien. Trouwens ik heb al twee dagen niks meer gratis "gekocht". Ik hoop hiermee dat de weergoden lief zijn voor mij de komende tijd.
Oké, als ik het dorpje Salorno binnen loop valt mij op dat vele mensen nu al alles aan het sproeien zijn, terwijl wij dat pas doen als de zon is onder gegaan. Ook de kerk even bezocht, ik moet helaas bekennen, de buitenkant is mooier dan de binnenzijde.
Dan wordt het eens vragen of het hier een Supermarkt ligt " Buongiorno, C'èi il supermercato qui ?". En inderdaad er ligt een supermarkt. Even een zijstraat in lopen. In de supermarkt neem ik een fruitjoghurt en een flesje citroenlimonade. Netjes betaalt hoor.
In een oogwenk had ik eerder al een mooi bankje zijn staan onder een dikke boom, lekker in de schaduw, en dus een goede plek om te lunchen. Eerst een broodje eten, dan de joghurt. Ook even mijn mails gecheckt. Na een klein half uurtje ga ik weer verder, want ik voel de warmte alweer neerslaan, dus liever lopen dan stil zitten. Nu eerst het dal oversteken, door de wijnvelden, gelukkig soms een beetje schaduw, richting het dorpje Roverë della Luna.
Je merkt dat het warm is, en pas mijn tempo er een beetje bij aan, liever iets minder snel en kunnen blijven lopen, dan constant maar stoppen om te rusten. Net voor het dorpje staat er een groot bord, met de tekst "Autonome Provinz Bozen Süd-Tirol" met daar doorheen een rode streep. En aan de ander kan hetzelfde bord met daarop" Trento" . En meteen staat ook alles nog maar alleen in het Italiaans geschreven. Ook blinde mensen hadden wel gemerkt, want meteen is de weg slecht en zitten er gaten in het wegdek.
Ik loop het dorpje niet in, maar ga weer terug richting de andere zijde van het dal, maar nu tot aan de spoorlijn. Ook nu weer door de wijnvelden heen, wel merk ik dat er een windje door het dal blaast, niet hard maar toch. Het laatste gedeelte naar Mezzocorona verloopt langs een klein riviertje " Fosso di Caldero". Ik loop hier over de dijk heen. Kan me voorstellen dat dit het zou kunnen zijn als ik straks over de Po-vlakte loop.
Tegen half twee loop ik Mezzocorona binnen, er wordt hard gewerkt aan de straten, nieuwe riolering. Nu zoeken naar mijn onderkomen, maar de gps helpt me erbij, onderweg nog op een mooi plein een kerk, Pievanna di S. Maria Assunta, bezocht. Een grote kerk, met een rustige inrichting. En twee kaarsje voor mijn ouders en een voor mijn ooms en tantes die zijn overleden.
Nog even de straat aflopen, en ik bij mijn slaapadres aangekomen. Het is een normale kamer, eerst even douchen, dan nog wat proberen te reserveren voor volgende week, maar zonder resultaat. Buiten is het te warm, dus lekker op bed gelegen, en ondertussen tijd met mijn steunpilaren uit Brunssum gebeld en daarna met mijn zus Monique, die alles thuis regelt .
Beide zijn van onschatbare waarde voor mijn, om gerust op pad te kunnen en mogen gaan.
Natuurlijk ook al wat aan de blog geschreven.

Tegen zeven uur maar eens wat gaan eten, in het restaurant van het hotel was niks te doen, dus maar een andere gelegenheid opgezocht,. Op het plein bij de kerk lag ook een Pizzaria-restaurant. Hier was het iets drukker. Op het terras gaan zitten, waar ik een Weisse Bier bestel en een Lasagna met een grote salade.
Het smaakte erg lekker, helaas vonden een paar muggen mijn voeten ook lekker, en hebben me gestoken door de sokken heen.
Straks maar meteen er wat op smeren, tegen de jeuk.
Nog een blokje omgelopen, maar het was erg stil op straat.
Op mijn kamer mijn voeten ingesmeerd en de blog afgeschreven.
En dan lekker vroeg gaan slapen....

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy"