Don Bosco naar Poggio Bustone (22km).

Vannacht weer goed geslapen, wel nog een half uurtje wakker gelegen en wat nagedacht over mijzelf en wat ik wil.
Maar daarna heerlijk geslapen en toen om zes uur de wekker afliep was ik redelijk fit. Even gekeken of ik een appje had ontvangen, maar niks, ze lag waarschijnlijk al in dromenland toen ik mijn app stuurde.
Eerst mijn voetjes verzorgen, natuurlijk water bijvullen en mijn mix drankje klaar maken, en ten slotte de rugzak inpakken. Vandaag voor de zekerheid de regenjas maar boven op in de rugzak gedaan.
De weersvoorspellingen zijn voor vandaag niet zo goed, een frisse wind, redelijk koud net 20 graden en eigenlijk de gehele dag wel motregen of lichte buien. We moeten het er maar mee doen.

Eerst maar eens lekker gaan ontbijten beneden, we zijn de enige gasten in het hotel. Het ontbijt hebben gevraagd om zeven uur omdat het vandaag een verraderlijke etappe is, 600m. omhoog en 970m. omlaag. bij 22 km.
Het ontbijt is normaal, panini brood met jam en honing als beleg, en verder een cappuccino. Eerst maar een paar sneetjes panini brood eten met jam, en paar met honing. Ook nog een drietal beschuiten gegeten met honing. En een pelgrim heeft twee benen, dus ook nog een tweede kop cappuccino.
Nog even betalen, en de tandenpoetsen en ik ben weer klaar voor een nieuw avontuur, waar kom ik vandaag terecht?.

Het is tegen kwart over als ik mijn gps vriendje wakker maak, hij heeft vandaag weer volop werk, want de route is niet in zijn geheel gemarkeerd.
Wolfgang, Julian en ik lopen tot aan de bosrand samen, en dan ga ik mijn eigen tempo lopen, het gaat door het bos eerst een stukje omhoog, op het eerst deel liggen er ook nog veel kleine keien op het pad, wat het lastig lopen maakt. Inmiddels ook de regenjas aangetrokken vanwege de wind en de kou, en even later begint het ook met motregenen.
Het loopt wel lekker in het bos, het gaat op en neer, na een kilometer of vijf kom ik uit bij een restaurant B&B IL Fuscello, even er voor was er ook een ruïne met de naam Torre del Fuscello te zien, een oude poort met toren.
Overigens is het restaurant gesloten vanwege een renovatie.
Even een stukje over het asfalt lopen en dan gast het rechts af, weer het bos in, hier begint dan ook de tweede klim van de dag, ongeveer 350m omhoog. Het begint heerlijk met een geleidelijk pad omhoog, maar al snel volgt een bospad met veel stenen erop, en nu is het steeds weren keren en draaien. Het loopt heerlijk in het bos, het is een plaatje, ondanks de motregen. Na ongeveer anderhalve kilometer denk je dat je boven bent maar helaas, deze open plek is fijn om even bij te komen en tevens te genieten van het uitzicht op het Rieti dal. Maar dan moet ik links de hoek om, en gaat de klim weer verder door het beukenbos. Ook nu loopt het pad fijn, zeker op de zachte ondergrond van bladeren en aarde.
Als ik op een grote open plek kom, stop ik even, mijn maag vraagt om extra energie, dus eet ik even een ingepakte brioche. Ik wil namelijk gaan lunchen bij een kapelletje.
Het gaat nog steeds verder op dit pad, maar de ondergrond verandert in schotter, en het gaat nu omlaag.
Het pad is een ook weer breder, eerst zie een paar koeien kijken en denken, wat is dat voo een rare vogel met zo'n ding op zijn rug. En hij maakt ook nog van ons huis een foto.
Het is namelijk een huis cq hut, waar mensen kunnen schuilen, maar ook de koeien en paarden hebben er toegang.
Even probeert het zonnetje te voor schijn te komen.
Het is nog een kwartiertje voor ik het kapelletje bereik. Om even na half twaalf bereik ik het kapelletje waar Franciscus vaak is geweest. Helaas het de kapel dicht.
Er zijn hier veel pelgrims, acht Amerikanen. Nou daar stond ik nu niet op te wachten, want ze laten meteen wel even horen wat zij al niet hebben gelopen, van Assisi tot hier......Nou is dat alles, I coming from my hometown to here by foot. Maar toen kwam het, het ook niet zover. Nee ver is het niet, tot nu toe maar 2251km.
Gelukkig zijn ze dan snel weer vertrokken, en kan ik alle rust mijn panini met salami en kaas eten. Dat smaakt, en daarbij dan ook nog een flesje verdunde perensap., Dat is echt genieten, geef mij maar het leven van een pelgrim.
Even later komen ook Julian en Wolfgang aan bij de kapel. Ik loopjongen even naar Faggio di Francesco, de beuk van Franciscus. Het is een beukenboom, maar wat deze met Franciscus te doen heeft is voor mij onduidelijk. Als ik terugkom bij de kapel begint het weer te regenen, we besluiten om samen weer verder te gaan, maar een ieder op zijn tempo.
Gelukkig regent het niet hard, en via het dorpje Cepparo gaat het verder omlaag naar Poggio Bustone. Maar eerst nog langs het klooster van Franciscus dat mooi tegen de berg aan ligt. Het klooster is dicht, maar wel is de kerk open. Natuurlijk wel een stempel ontvangen voor het pelgrimspaspoort. Ook even een paar kaarsje aangestoken, voor mijn ouders, mijn overleden ooms en tantes, voor Kiki en Sem dat ze een goed schooljaar hebben, en de laatste voor mij en mijn lieverd.

Nu maar eens kijken of ik de Albergo kan vinden in het dorp, maar dat gaat redelijk snel. Ik word zeer vriendelijk ontvangen door Leonardo de gastheer. Ik deel de zeer grote kamer (3 stapelbedden, een tweepersoonsbed en een éénpersoonsbed) met Wolfgang.
Eerst lekker douchen en de natte trekkingsrekening even was en ophangen naast de regenjas. Na het douchen natuurlijk even mijn belrondje maken. En ook weer slaapplekken geregeld voor het weekend. Tevens aan de blog begonnen. Nog even relax op bed gelegen, terwijl Wolfgang en Julian naar het klooster zijn.

Tegen half acht lekker gaan eten met z'n drieën. Het restaurant van de Albergo ligt nog op de oude locatie namelijk, ongeveer 150m. lopen. Echt het was weer heerlijk zeker met de wijn uit eigen streek.
Na het even nog even lekker babbelen via de telefoon met een goede collega van me, echt fijn om je verhaal met iemand te kunnen delen die je kunt vertrouwen. Super bedankt.
Tot slot nog even de blog te einde schrijven, en een laatste appje sturen. Ik ga mijn tandenpoetsen en dan hopelijk weer lekker slapen.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy".