Chiusi della Verna naar Pieve Santo Stefano (19km)

Vannacht goed geslapen, zeker na al dat lekkere eten.
Als om zes uur de wekker gaat kan ik nog een kwartiertje blijven liggen, want het ontbijt is pas om half acht vandaag.
Maar na dat kwartiertje gaat het weer zoals alle dagen, eerst mijn voetjes verzorgen, dan zorgen voor voldoende water en als laatste de rugzak inpakken.
Mijn voetjes zien er nog redelijk goed uit, zeker na zoveel kilometers die zij al hebben versleten in de laatste 2,5 maand.
Ook alvast me ingesmeerd met zonnecrème.

Tegen half acht naar beneden, waar in het restaurant al Maria-Theresa op mij wacht. Ze vraagt wat ik wil drinken, een cappuccino graag. Het ontbijt is net als het avondeten goed verzorgd en veel keuze.
Ik neem eerst een paar sneetjes panini's met kaas, chocopasta en jam. Dat is alweer een tijdje geleden dat ik kaas op mijn brood had, ik denk in Süd-Tirol. Natuurlijk drink ik ook deze ochtend er een juice bij.
Na het brood nog een drietal kleine beschuiten met jam, en dan als toetjes twee roomtaartjes gemaakt door Maria-Theresa en als afsluiting een bekertje aardbeien joghurt. Nou dit moet een goede bodem zijn voor vandaag. Het smaakte super.
Nog even tandenpoetsen, betalen en een stempel in mijn pelgrimspaspoort.

Tegen kwart over acht neem ik afscheid van Maria-Theresa en Simone, echt twee dames met een hart voor hun gasten.
Natuurlijk nog even bij de plaatselijke supermarkt voorbij gaan, deze ligt ietsje verderop op de route. Ik ga ook vandaag weer voor een panini salami.
Maar nu gaat het echt beginnen, dus activeer ik mijn vriendje de gps ook maar eens. Oh ja hij heeft ook een naam Garmin Oregon 550t en heeft aan boord de openstreet kaart van Europa.
Het is inmiddels half negen, dus tijd voor opweg te gaan naar Pieve Santo Stefano.
Het is even goed opletten, want het gaat links en dan weer rechts af. Maar het is gelukt om de goede te krijgen.
Eerst gaat het over een schotterweg omlaag, dit zal vandaag wel vaker zijn, want grootdeels gaat de etappe omlaag, met een klein en grote klim erin.
Deze kleine klim is meteen in het begin, het gaat namelijk even wat bergop op het schotterpad naar twee ruïnes. Dus eigenlijk nog niet de moeite waard om het op de kaart te vermelden.
Na deze klim gaat het dan echt omlaag over een lastig schotterpad, het is steeds opletten geblazen, want je voet op een los steen zetten, en je kunt zomaar uitglijden of zelfs helemaal omknikken met je enkels of knieën. Dus altijd goed kijken, zeker met de zon er ook nog bij, schaduw maakt het nog lastiger.
Tegen tien uur kom ik aan in het gehucht Gregnano.
Vanaf hier begint de laatste klim, het is ook eigenlijk de eerste van de dag.
Een mooie klim helaas over asfalt van ruim 2,5 kilometer. Deze gaat fijn geleidelijk omhoog. Echt een klim op mijn lijf geschreven. Met elk stap die ik hoger kwam, hoe harder de wind waaide. Boven op de top, ging de wind echt hard, net zo'n föhnwind. Dan is het nog zeker twee kilometer lopen over de kam van de berg. Het mooie hiervan is dat je zicht heb op de beide dalen aan weerskanten van de berg.
Uiteindelijk gaat het weer naar beneden, tot ik uitkom bij, een dorpje Montalone. Ik verheugde me al op een cappuccino en een mineraalwater bij de bar. Maar helaas de bar was dicht, gelukkig stonden de tuinstoelen wel nog buiten. Dan toch maar een pauze gemaakt maar in plaats van mineraalwater en een cappuccino , nu gewoon water uit de sigg fles.
Na een ruim kwartier, het is inmiddels half twaalf gaat het verder, berg afwaarts via een paar gehuchten. Een bijzonder gehucht is Mignano, want samen met een burcht , een paar huizen een klein kerkje vormen ze samen een mooi geheel, net een kasteel, dat omringd is met een stenen muur. Bouwkundig heel mooi.
Tegen één uur ben ik dan Pieve Santo Stefano. Even door het dorp gelopen. Wat opvalt is dan in het centrum een duur hotel ligt en de andere onderkomens alle buiten het dorp liggen.
Ik moet nog een kilometer lopen tot mijn slaapadres. Ik slaap namelijk in een hotel langs de autosnelweg, bij een parkeerplaats van de autosnelweg. Je loopt gewoon over de parkeerplaats naar het hotel. Mijn kamer is mooi en goed, en de ontvangst is ook goed. Ik heb een kamer aan de achterzijde, en dus geen last van de autosnelweg.
Eerst lekker douchen en wat geinternet. Nog even geprobeerd om in Assisi een slaapplaats te regelen, maar ik moet hiervoor morgen terug bellen. Ik wil graag daar in het klooster slapen.
Ook nog gebeld met mijn grote volgers uit Brunssum. Ze waren blij dat ik een rustige etappe had, en of het klopte dat ik aan de autosnelweg slaap, ja bij een wegrestaurant. Je moet alles eens beleeft hebben als pelgrim.
Even later belt Wolfgang of er bij mij in het hotel nog plaats is, ja dat is er, dan kom ik ook meende hij.

We spreken af om tegen kwart over zeven te gaan eten in het wegrestaurant. Er is een menu , dat je zelf kunt samenstellen, het wordt als voorgerecht een risotto met tomatensaus, en daarna een schnitzel met frites, en daarbij een glas bier.
Het smaakte goed, gelukkig geen wegrestaurant food. Als toetje een cappuccino.
Nog even geklets, hij weet ook niet waar Kristof is gebleven, ze hebben gisteren wel nog samen geslapen in het klooster, en ook samen ontbeten, en bij het vertrek wilde Kristof nog eerst naar het winkeltje om een souveniertje ge kopen.
Wij menen dat dit misschien een buskaartjes is. Want gisteren avond klaagde hij constant over zijn heup.
Goed maar ik ben er voor mijn eigen pelgrimstocht. Gezelschap is leuk, maar ik ben wel eigen baas op mijn tocht.
Na het eten nog even de blog afgeschreven en dan lekker slapen.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"