Badia Prataglia naar Chiusi della Verna (20km).

Vannacht goed geslapen, wel voor het eerst met oordopjes.
Dit omdat op het marktplein gisteravond een muziekfestival plaatsvond. En als ik wilde gaan slapen, waren de mensen op het plein juist in de stemming, dus werd de muziek niet gestopt voor Pelgrim Skippy.
Dus dan maar oordopjes indoen, het hielp goed.
Tegen drieën even wakker geweest, geen muziek meer te horen, en dan ook maar meteen die oordopjes uitgedaan. En lekker verder geslapen.
Om zes uur loopt die wekker weer af, nog even tien minuten blijven liggen. Maar dan echt opgestaan, want het wordt vandaag een lange pittige tocht, dus ik wil vroeg vertrekken. Al geregeld dat we om zeven uur kunnen ontbijten.
Eerst de voeten goed nakijken en verzorgen, daarna natuurlijk zorgen voor genoeg water en als laatste weer die rugzak inpakken.

Tegen zeven uur naar beneden gegaan voor het ontbijt, eerst betaalt en een stempel ontvangen voor in het pelgrimspaspoort.
Het ontbijt is goed verzorgd, er zijn zelfs panini's in reepjes gesneden, een verpakte brioche en voldoende beschuit. Het beleg is als gewoonlijk hier in Italie chocopasta, boter en jam.
Natuurlijk een cappuccino en een juice erbij.
Als toetje een bekertje aardbeienjoghurt.
Het smaakt goed, en een bodem is gelegd voor vandaag.
Nog even de tandenpoetsen, en ik ben weer bereid voor deze zware dag. Kijken hoe het loopt vandaag, want de eerste drie dagen waren zeker ook niet makkelijk dus....

Tegen acht uur loop ik alvast naar het supermarkt tegenover de Albergo, voor een panini met salami, deze is voor onderweg.
Ook Wolfgang neemt zich een panini mee, met kaas, terwijl Kristof al is door gelopen, hij wil zich bewijzen nadat hij gisteren met de bus is gegaan. Maar deze tocht is geen wedstrijd.
Ook nog even een kaarsje opgestoken in de kerk, voor een goede dag vandaag.
Ik activeer mijn vriendje weer en samen gaan we op pad, tot aan het begin van de klim, net buiten het dorpje loop ik met Wolgang mee.
Als de klim begint nemen we afscheid, en we zien ons vanavond weer.
De klim is erg steil, en gaat over een bospad, omhoog door een mooi bos. In elk geval schaduw.
Na een steil gedeelte volgt meestal een vlak stukje van ongeveer 100 tot 150 meter, en dat is wel lekker, actief herstellen van de klim. Ik vind zo'n klim wel lekker, en ik zat ook meteen wel in fijn ritme. Al snel haal Kristof in, hij heeft het alweer moeilijk, hij is duidelijk geen wandelaar.
Na vier kilometer bereik ik de top, en de eerste steile 350 hoogtemeters zitten er al op, nog 850 te gaan vandaag.
Er volgt een korte afdaling naar het gehucht Frassineta, bij het gesloten kerkje, maak ik even een stop. De rugzak afzetten en wat drinken uit de sigg fles. Na een kwartiertje ga ik verder, eerst een kort klimmetje, ongeveer een hoogteverschil van 75meter, en dan gaat het anderhalf uur omlaag, en vaak steil over een schotterpad, er zijn onderweg, mooie vergezichten te zien, ondanks de bewolking.
Het is wel steeds goed opletten op zo'n schotterpad, door de droogte kan je ook al makkelijk onderuit schuiven op het zand.
En dat wil ik zeker verkomen, nu ik al tot hier ben gekomen.
Tegen half twaalf kom ik aan in Rimbocchi, hier ga ik lunchen op een mooi plekje in het dorpje. Ik haal me bij een bar nog een aqua frizantte (mineraalwater met bubbels) en een colaatje, samen met mijn panini wordt dit de lunch.
Na een uurtje heb ik nog niets gezien van Wolfgang en Kristof, maar even later krijg ik een telefoontje dat beide helemaal stuk zitten, en ze vragen of ik kan kijken of er vanuit Rimbocchi een bus gaat naar het klooster La Verna, nu is het zondag en dan rijden er nauwelijks bussen hier. Dus wat ze gaan doen geen idee.
Ik weet het wel ik begin aan een zware klim van drie kilometer gevolgd door anderhalve kilometer vals plat en nog een korte afdaling naar het klooster La Verna.

Nog eerst het dorpje Rimbocchi verlaten, maar dit moet wel, door eerst een beek over te steken, gelukkig staat er niet te veel water in en kan ik via stenen de overkant droog halen, soms na een regenbui, staat het water te hoog en moeten de wandelaars ruim twee kilometer omloop om tot bij het klooster te komen.
Dus de eerste hindernis is gehaald, en nu verder, het is echt super super steil, over een schotterpad, dat ook nog eens is bezaaid met allerlei keien en boomwortels. Dus een pad, waar je geen ritme kunt krijgen tijdens het lopen.
Het begint met een vijftal haarspeldbochten naar boven, en dat betekent meestal dat dit stuk echt super zwaar is.
En dat blijkt ook, je kunt nergens even op adem komen, want bij de eerst volgende stap gaat het gewoon verder.
En zo gaat de gehele klim , oké het laatste gedeelte is iets vlakker en kan ik weer op adem komen, dat wil niet zeggen dat ik het geheel in één keer heb gelopen. Ook af en toe even gestopt om een slokje water te nemen uit de camelbag.
Want bij dit soort klimmen kan ik niet meer al lopend drinken zonder me te verslikken.
Boven als de eerste drie kilometer erop zitten, heb je een mooi uitzicht op de omgeving. Even de asfaltweg oversteken en dan gaat het verder door een oud bos. Van begroeiing op de grond is bijna geen sprake meer van. De klim is nu ook niet meer steil, dit loopt meer lekker, net voor het klooster La Verna, gaat het nog eventjes omlaag.

Vanaf de ingang tot aan het hoofdplaats van het klooster gaat het weer omhoog.
Ik heb aldaar de Baseliek, Maria-kapel en een kapel waar Franciscus destijds ook zou hebben gebeden bezocht . Ook nog een stempel gekregen in mijn pelgrimspaspoort.
Daarna ga ik verder richting mijn slaapplaats, dit ligt 200 meter lager in het dorp Chiusi della Verna. Nog een twintig minuten lopen.
Ik heb aldaar een mooie Albergo, een mooie kamer met douche en een verwelkoming door gastvrouw Simon waar je U tegen zegt.
Iets te drinken met een gebakje, en later brengt ze me nog een fles aqua met bubbels.
Maar eerst even lekker douchen, want dat kan ik wel gebruiken na zo'n dag. Oh ja tegen leven na half vier was ik hier.
Na het douchen voelde ik me meteen weer beter en natuurlijk fris.
Nog even met een collega liggen te what-appen, en met mijn steunpunt in Brunssum gebeld. Later op de avond nog met mijn zus.
Ook al begonnen met de blog te schrijven.

Tegen half acht gaan eten, het was een menu.
1. Soep 2. Spaghetti bolognese 3. Salade met kipfilet 4. Gevulde worst met een soort andijvie 5. Ijsje met twee bolletjes citroen ijs
6. Fruit , druiven en nectarine 7. Cappuccino
En nu lekker uitbuiken op bed en het laatste stukje van de blog schrijven.
Maar deze maaltijd was echt super, er staat geen letter gelogen over de kookkunst van Simon en haar moeder, Maria-Theresa in het routeboekje van Kees. Zelfs is Simone trots op de foto waar haar moeder en Kees samen opstaan.
Ik zou zeggen dit adres is de moeite waard om te slapen, zeker na een zware dag.
Nog even wat muziek luisteren van limburgse en Oostenrijkse bodem en dan lekker slapen.

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy "