Traversa naar San Piero à Sieve (26km)

Vannacht helemaal niet goed geslapen, lang wakker gelegen, ik kon me blijven draaien maar ik lag steeds niet lekker. Het was het slechtste bed toen nu toe op mijn pelgrimstocht. Daarbij bleek dat op een van de bedden de lakens helemaal niet verschoont waren, gelukkig bij het andere bed wel. Ik heb wel elk uur gezien op mijn telefoon. Hopelijk is dit één keer en nooit meer op de rest van deze pelgrimstocht. Ik heb eigenlijk altijd goed kunnen slapen, op die nacht na toen ik op het toilet constant heb gezeten.
Om zes uur loopt dan ook nog die wekker af, even nog tien minuten blijven liggen. Maar dan moet ik ook in actie komen.
Naatuurlijk eten jullie al wat er er te gebeuren staat, eerst mijn voetjes verzorgen, dan de rugzak inpakken, en het water hier vertrouw ik op een op andere manier niet. Dus dat neem ik hier niet.
Tegen zeven uur hadden we met een aantal wandelaars afgesproken in de bar tegenover de albergo. Want in de albergo wilde pas om 8.30 uur ontbijt serveren. De reden was echt duidelijk, zij moeten tot 24.00uur werken, en dan hebben we geen zin om zo vroeg al het ontbijt te serveren. Ik weet alleen niet hoe veel werk het is, brioches opbakken in de oven, koffie maken en jam en boter op de tafel zetten. Want dat is het ontbijt van de laatste weken. Maar goed we hebben besloten in de bar te ontbijten.
Hier vindt de gastvrouw het prima, ik neem twee nog warme brioches en een cappuccino. Het smaakt er goed, en voor 2,50 euro. Het is ook nog gezellig in de bar, want vele mensen, vooral mannen komenhier verse brioches halen en drinken snel een kop koffie erbij.

Tegen kwart voor acht maak ik mijn vriend de gps wakker, we gaan weer op pad samen.
Het eerste deel naar Passo della Futa gaat over asfalt, heel geleidelijk omhoog. Het zijn ongeveer anderhalve kilometer, langzaam begint mijn motor warm te draaien. Op de pas ligt een Albergo, alleen is deze zelden open, want zelfs in het routeboekje staat, dat je echt geluk hebt als de telefoon wordt opgenomen.
Ik vervolg hier niet eigenlijk route van de "Via Degli Dei" maar ik ga via Monte de Fo, en Sant Lucia een andere weg, zonder een super steile afdaling, die ook nog bekend staat als een hoog risico op ongelukken op de route. Daar heb ik geen zin in, en neem dus de "Variant Via Degli Dei", deze staat officieel ingetekend op de routekaart van deze tocht.
Na Santa Lucia gaat het over een asfalt pad via enkel kleine gehuchtjes zuidwaarts, na het gehuchtje Panne gaat het richting Castellana via een heel lieflijk asfalt en af en toe schotterpad weer zuidwaarts, hier kun je gerust midden op straat lopen, auto's komen er niet. Ik loop door een paar verdwaalde gehuchtjes heen, in het grootste gehucht, Bagnatoio, maak ik korte pauze. Ik vraag aan een mevrouw " Il aqua" en ze zegt meteen "Si". Ze komt met een anderhalve liter fles aqua naar me toen. Ze vraagt in gebrekkig Engels waar ik naar toe ga, Roma, bravo bravo , à pied à Olanda , Si , bravo bravo. Zij en haar man zijn onder de indruk.
Bij het gehuchtje Poggialo neem ik de afslag naar Sant Agatha, dit dorp ligt op de hoofdroute van "Via Degli Dei".
De oversteek is heel mooi, soms langs een heel groen gebied, dan weer een heel dor gebied. Tegen kwart over twaalf kom ik kan in Santa Agata aan. Het dorpje slaap alweer bijna.
Het zijn nog iets meer dan zeven kilometer naar San Piero a Sieve. Eerst een stukje schotterpad en het laatste deel over asfalt, het pad loopt heel langzaam bergafwaarts, door de velden heen. Het uitzicht op de omgeving is schitterend.
Tegen even na twee uur ben ik San Piero a Sieve, het is even vragen waar ik moet zijn, achteraf had ik ook mijn volgers uit Brunssum kunnen bellen, want zij hadden het al gevonden via Google. Maar ook ik heb het zo gevonden.

Het is een lieflijke Albergo.
Ik heb een mooie grote kamer met twee eenpersoonsbedden erop, en beide zijn opgemaakt met schone lakens. Als eerst even wat mineraalwater drinken, wat ik gekregen heb van de gastheer.
Dan even wat internetten, zoals de verslagen lezen over mijn clubje Roda JC. Een mooie prestatie toch, gelijkspelen in Amsterdam.
Maar dan wordt het tijd voor sirieuze dingen, het boeken van slaapplekken op de Franciscaanse voetreis. Dit is gelukkig redelijk goed gegaan. Alleen door omstandigheden is het niet mogelijk de eerste etappe vanaf Florence te lopen, er is op dit moment maar een slaapplek ter beschikking. Dus dat wordt eerst treinen en dan lopen, op de eerste dag na Florence.
Na deze belangrijke zaken eerst even douchen, een fijne douche met een afneembare douchekop, super om je benen en voetjes goed te verzorgen. Ik voel me weer helemaal fris. Waarschijnlijk zitten mijn oom en tante in Brunssum al te wachten op mijn dagelijkse belletje.
Altijd weer fijn om de dag door te lopen, en ze gegeven altijd positieve kritiek. Ik vind het super dat zij zich zo inzetten voor mij, en daardoor de gehele familie op de hoogte blijft van mijn wel en wee op deze pelgrimstocht.

Tegen zeven uur ben ik naar een pizzaria gegaan, daar had ik wel zin in. Gewoonlijk makkelijk, simpel en lekker. Ik ga ditmaal voor een Pizza Drago. Een met piikante salami en pepperoni, rucola en kleine boontjes, daarbij mineraalwater met bubbels. Als toetje een cappuccino. Het geheel heeft mij super gesmaakt.
Terug op mijn kamer, de Ipad genomen, en buiten lekker de blog geschreven, maar op een ogenblik beginnen mijn oogjes het moeilijk te krijgen....tijd voor dromenland dus...

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy"