Madonna dei Fornelli naar Traversa (15km)

Vannacht heerlijk geslapen, tegen kwart voor zes wakker geworden.
Natuurlijk nog blijven liggen. Als om zes uur de wekker gaat, eerst deze nog op repeat gezet. Om kwart over zes dan opgestaan.
Eerst mijn voetjes verzorgen, dan de rugzak inpakken en tenslotte zorgen dat ik ook vandaag genoeg water bij me heb voor onderweg.
Vandaag is het een redelijk korte etappe, maar wel een met drie cols erin. Ook bereik ik vandaag het dak van de "Via degli Dei".
Tegen kwart over zeven naar beneden, twee Italianen zitten net aan tafel. Het ontbijt is goed verzorgd, ik neem een paar sneetjes brood met abrikozen en kersen jam. Daarbij een heerlijke koffie en peren juice. Als toetje neem ik nog een stukje koek en cake en als slot een bekertje ananas joghurt.
Dan nog betalen en een stempel voor mijn pelgrimspaspoort. Dit was de laatste stempel in dit paspoort. Morgen begin dan met de tweede.
Op de kamer nog even tandenpoetsen en me insmeren met zonnebrand crème.

Het is half negen als ik afscheid neem, van ieder. De mensen in de tenten hebben schijnbaar slecht geslapen, door het lawaai van het van de auto's en de mensen die tot laat in de nacht buiten waren.
Samen met de gps ga ik op pad, het is na 100m al meteen prijs, rechts op en het gaat al omhoog. Het eerst deel over asfalt gaat meteen steil omhoog, daarna gaat het asfalt over in schotter en langzaam kom ik dan op mijn geliefde ondergrond te lopen, de bos of bergpaden.
Gelukkig gaat het nu ook niet meer steil omhoog, maar in een geleidelijk klim. Na iets meer dan drie kilometer heb ik de eerste klim succesvol gehaald, Monte dei Cucchi. Dan gaat het eerst steil naar beneden over een schotterweg, altijd oppassen voor het wegglijden over die stenen en zand.
Van de tweede klim heb ik helemaal niets van gemerkt, het ging zou geleidelijk omhoog door het bos, ik heb dus ook niet gemerkt dat ik de grens naar de provincie Toscana ben overgestoken.
Ook nu gaat het over schotter en bospaden naar beneden, als ik langs een klein meertje / visvijver kom besluit ik hier een pauze te maken.
Het is er heerlijk toeven in het zonnetje, meteen iets gegeten van die kleine lekkere broodjes,die de gastvrouw gisterenavond had gefrituurd. Het was een specialiteit van de streek. Iedereen vond ze zo lekker, dat ze vanochtend voor een ieder er een aantal had klaar gemaakt voor onderweg. Lief toch.
Samen met water laat ik het goed smaken. Na een klein half uurtje ga ik verder door het bos, na de eerste bocht, begint meteen de klim naar de hoogste top op deze route, Coma de Le Banditacce 1202m.
Het is eerste deel is vervelend lopen over paden die helemaal zijn uitgehold door het water en ook droogte .Maar ook de vele keien die er nog liggen. Gelukkig komt er ook weer verbetering op het einde als het over een grasland gaat.
Plotseling gaat het pad weer omlaag, was dat dan de top geweest. Geen enkel punt van herkenning, best wel jammer.
Vanaf nu gaat het weer eerst door het bos omlaag en na de splitsing naar Traversa gaat het over in een schotterpad.

Tegen kwart over een bereik het dorpje Traversa. Of beter gezegd een gehucht. Het is een straat. Eerst naar de Alimentari voor een broodje met salami te halen, een toetje en wat te drinken.
Meteen er tegenover ligt mijn slaapplaats voor deze nacht, het blijkt dat de kamer niet helemaal gepoetst is. Geen probleem dan ik eet ik eerst mijn net gekochte lunch op.
Na een kwartiertje is de kamer schoon. Eerst alles uitpakken, en dan het shirt, ondergoed en sokken wassen en meteen ophangen aan de waslijn. Hierna zelf onder de douche gegaan om me op te frissen.
Helaas is er geen wifi in dit dorpje, dus eerst nog spelletje gespeeld op de Ipad en nog geprobeerd een slaapplek te regelen voor de komende week op de Franciscaanse route. Maar helaas geen gehoor.
Dan maar wat rusten op bed, en even gebeld met mijn 24 uurs volgers uit Brunssum. Ze hadden al gezien waar ik ging slapen via Internet.
De was is ook al bijna droog, alleen de sokken nog.
Inmiddels ook al begonnen aan de blog. Oh ja, ik vind het super dat er steeds mensen reageren op de blog , maar ook via de WhatsApp.
Dat doet goed.

Langzaam krijg ik honger, en tegen kwart over zeven ben ik gaan eten.
Het is een grote menukaart, maar uiteindelijk is de keuze beperkt,want je kunt alleen dat kiezen wat bij de zaterdag staat.
Daarom maar een dubbele portie penne all'arrabbiata genomen, het is een saus van tomaten en pepertjes. Hij smaakte goed, maar het lduurde wel erg lang voordat het eten kwam. Het personeel had duidelijk geen pepertjes in hun.....
Morgenochtend is er geen ontbijt voor half negen, en dus een paar wandelaars wel naar de bar aan de overkant.
Op mijn kamer nog de blog afgeschreven en dan is het voor dromenland ......

Welterusten een ieder,

Fred " Pelgrim Skippy "