Monzuno naar Madonna dei Fornelli (11km)
Door: Skippy
Blijf op de hoogte en volg Skippy
12 Augustus 2016 | Italië, Castel dell'Alpi
Dat doet me meteen weer hoopvol stemmen voor vandaag.
Zoals altijd loopt ook vandaag weer de wekker af om zes uur, nog even tien minuten blijven liggen die ik de laatste nacht zeker heb gemist.
Maar dan rustig, eerst mijn voetjes verzorgd, de rugzak inpakken, en natuurlijk weer zorgen voor genoeg water onderweg.
Als zijn het maar 11km. lopen, maar wel met twee beklimmingen erin.
Eerst tegen half acht gaan ontbijten. Gelukkig kreeg ik ook een paar sneetjes witbrood, natuurlijk ook het beschuit en een brioches.
Als beleg natuurlijk jam of choco pasta. Daarbij natuurlijk een cappuccino en een juice, omdat ik er naar vraag.
Het smaakt goed, alles netjes opgegeten, en nu maar hopen dat ook alles binnen blijft, zeker straks bij inspanning.
Na het ontbijt nog even naar de winkel ernaast gegaan, om een broodje te halen. Dit voor onderweg als het nodig zou zijn.
Nog even de tandenpoetsen en betalen, en ik ben klaar voor toch wel een "spannende" dag.
Tegen half negen, ga ik dan weer op stap, met mijn vriendje de gps. Hij zal ook wel gedacht hebben wat is er aan hand.
Eerst nog rustig twee honderd meter het dorp uit lopen, en dan gaat het rechts richting de sportvelden, en ja het gaat meteen omhoog. Eerst nog over asfalt tot aan de sportvelden, en dan over de bekende schotterwegen naar boven. Het eerst deel is meteen steil, en daar hou ik persoonlijk niet van, zeker niet als de motor nog koud is.
Het liefst ga ik een berg op, die een normaal percentage hebben, en die mogen rustige een paar kilometer duren, als van die klimmetje van een paar honderd meter maar dan erg steil. Ik kan dan moeilijk een ritme vinden om te lopen.
Maar goed, het uitzicht is geweldig, en ik kan er van genieten. Ik ben absoluut niet bezig met mijn maag.
Het eerste bezienswaardigheid moment is Refugio del Viadante, een bijzondere kunstzinnige Refugio. Even verder gaat het weer wat bergaf, de eerste top is namelijk bereikt. Al merk je er eigenlijk niets van.
Het gaat nu rustig door bos, en veldwegen op en neer verder, en na ruim vijf kilometer bereik ik Le Croix, eerst langs de kapel lopen, die gesloten is en ook zijn langste tijd heeft gehad, gezien de achterzijde. Even verder op kom ik langs een boerderij, waar men ook kan overnachten. Er staat een tafel met twee banken onder een afdak, en dat is zo uitnodigend dat ik er een stop maak. Vandaag heb ik tijd genoeg, zeker als ik in het boekje kijk en al op de helft ben. Dus even lekker uitrusten, wat drinken, en genieten van de omgeving. Na een twintig minuten ga ik toch maar verder, het begint fris te worden, maar als ik om de bocht ben is dat weer over. Ik zat gewoon in een koel hoekje.
Het gaat weer beginnen met het tweede klimmetje en volgens het boekje ook weer een stevige kuitenbijter. Maar ik moet zeggen dat viel wel mee, de top is op 955m., Monte del Galletto.
En wat is het dan van top, een met die moderne bomen, de windmolens. Ook hier is het uitzicht mooi op de beide dalen, want eigenlijk loopt de route van vandaag over een kam heen, en dat is altijd wel mooi, want dan heb je uitzicht aan beide zijden.
Vanaf nu gaat het geleidelijk over eerst een bergpas, dan schotterweg, en tenslotte asfalt naar mijn slaapplaats voor vannacht, Madonna dei Fornelli. Het binnenkomen van het dorp is erg mooi, want aan het einde van de straat staat de kerk.
Ik ben er even voor twaalven, nog snel even naar de winkel. Een broodje met salami scoren, en wat te drinken voor de rest van de dag.
Dan naar de slaapplek, op het kruispunt liggen vier Albergo's.
Dit heb ik nog niet gezien op deze pelgrimstocht. Het heeft een beetje weg van de Camino de Frances in Spanje, met dat verschil ik heb nog geen wandelaars gezien. Oké wel twee die lagen te slapen in het gras langs de route. Als ik wil inchecken blijkt de kamer nog niet schoon te zijn, ik ga lekker in de tuin zitten en geniet daar van mijn lunch. Een broodje salami en een met jam.
Daarbij een glas lemon limo.
Na een half uurtje is de kamer klaar, en kan ik intrekken.
Een mooi tweepersoonsbed, en een ruime kamer. Niks is mee.
Eerst even douchen, dat doet wel meer goed, even lekker opfrissen, en "schone" kleren aantrekken.
Even wat op bed uitrusten, en dat is uitgemond in een dik uurtje slapen. Niks verkeerd mee, rust is zo belangrijk op zo'n tocht.
Dan wordt het weer tijd om een rondje te bellen, eerst mijn steunpunt in Brunssum. Het is eerst is de vraag, hoe is het met je, geen last gehad enz enz. Nee nergens last van gehad, en ook lekker genoten van deze mooie dagetappe. Zeker het uitzicht was geweldig, en qua temperatuur was het goed te doen met daarbij een fijn windje.
Na het rondje bellen Nog even door het dorpje gelopen, en de kerk bezocht.
In de tuin van de Albergo, waar een tent staat, heb ik dan in een schommelstoel, een begin gemaakt met mijn blog. Tegen half vier komen twee Italianen binnen gelopen met rugzak. Eentje heeft zijn enkel flink verzwikt. Ze lopen samen deze Via Degli Dei, en slapen onderweg in hun tent, tegen vijven komen twee Italiaanse meiden lopend aan. Ook zij lopen deze route, en tot slot nog een Italiaans stel dat om zes uur aankomt. Oké ze hebben alle 17km gelopen, omdat ze van een ander punt zijn vertrokken. Er staan nu twee tenten in de tuin. Helaas spreken ze alle zes bijna geen Engels. De gastvrouw spreekt wel Engels, we eten vandaag allemaal gezamenlijk uit een grote schotel. Eindelijk dat pelgrimsgevoel.
Uiteindelijk zijn er 11 wandelaars vandaag hier. Allemaal Italianen en die gekke Limburger.
Met zijn vijven eten we avond binnen aan de grote tafel, het echte pelgrimsgevoel komt weer boven drijven.
Drie Italianen zijn uit Süd Tirol en zijn al heel blij dat ze met mij Duits kunnen spreken. Want voor hun is Tirols de moedertaal.
We krijgen eerst soep, daarna Lasagna, ik krijg een dubbele portie waarom....??, daarna een salade en als laatste brood met kaas, salami, worst, olijven enz enz. En als toetje een ijs.
Daarbij hoort natuurlijk een rode wijn of zoals de pelgrims zeggen een "tinto vino" .
Dit is het gevoel wat ik tot vandaag wel gemist heb, lekker samen zijn. Als dit in de komende maand nog vaker terug komt wordt het bonobo heel gezellig en leuk, want pelgrimeren doe je samen met andere, gedachte uitwisselen. Verschillende culturen komen samen, en spreken samen een taal.
Na het eten is een ieder wel moe, op de kamer schrijf ik de blog nog ten einde, en dan ga ik lekker dromen over......??
Welterusten een ieder,
Fred "Pelgrim Skippy"
-
12 Augustus 2016 - 23:16
Patrick Ten Have:
Hey Fred,
Goed te horen dat je deze dag goed bent doorgekomen na je 'ziektedag' van gisteren. Dat geeft de pelgrim (en zijn volgers) weer goede moed voor de rest van de tocht.
Je neemt steeds de juiste beslissingen aangaande veiligheid en weersomstandigheden, hou dit vol tot je je doel hebt bereikt.
Succes de komende dagen.
Wees Gegroet,
Patrick -
12 Augustus 2016 - 23:55
Roy:
Goed om te lezen dat je weer aan de wandel bent gegaan en geen last meer hebt van de maag of andere fysieke ongemakken. Ook erg leuk voor je dat je wat mede pelgrims bent tegengekomen en dat het pelgrimsgevoel boven komt.
Super, hopelijk volgen er nog meer van dit soort dagen voor je.
Gr Roy -
13 Augustus 2016 - 11:15
Gwen:
Gelukkig ben je weer op de been! Pffff, da's wel ver lopen om het echte pelgrimgevoel te krijgen zeg. Hopelijk blijft dat nog even zo. Geniet ervan en tot morgen -
13 Augustus 2016 - 11:55
Monique W.:
Ha die Fredel,
Wat fijn om te lezen dat, na al dat afzien, eindelijk je pelgrimsgevoel de kop opsteekt!
Ik mag hopen voor jouw dat dit nu iedere dag zo gaat zijn.
Fijn ook dat het buikloop gebeuren maar 1 dag geduurd heeft.
Keep up the good spirit!
Waldmansheil, Fredel. -
14 Augustus 2016 - 11:36
Rimca:
Ha die Fred,
Geweldig dat je eindelijk je pelgrims gevoel te pakken hebt. Ik hoop dat je nog veel meer van dit soort dagen zult krijgen. Is wel zo gezellig om wat meer mensen te treffen. Geen buikklachten meer, dat is ook mooi meegenomen. Blijf genieten!
Groetjes, Rimca
-
15 Augustus 2016 - 09:14
Gerrie:
he Fred, wij zijn er ook weer , terug van een machtig mooie reis.
Ben eindelijk bij met je reisverslagen liep maar 4 weekjes achter. Ik ben blij dat je nu wat meer pelgrims tegen komt anders is het toch wel eenzaam denk ik.
Gelukkig dat je maaar een dagje ziek bent geweest en dat je desondanks ook nog geniet.
Geniet er verder nog van en we blijven je volgen
Grtjes Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley