Calderara di Reno naar Sasso Marconi (13km)

Vannacht redelijk geslapen, een paar maal wakker geweest. Zeker niet van de vliegtuigen, omdat het hotel bij het vliegveld van Bologna ligt. Ik zou het niet weten. Maar goed wel steeds opnieuw ingeslapen.
Om zes uur loopt ook vandaag de wekker af, eerst de voetjes verzorgen, genoeg water meenemen, en tenslotte de rugzak inpakken. Ondanks de voorspelling dat er kans is in de middag op een onweersbui, laat ik het regenpak gewoon onderin in de rugzak liggen. Als het zou moeten zijn dat ik het nodig heb, ben ik er snel bij. Nog even de krant op internet gelezen, voor het laatste nieuws thuis, maar niks bijzonders.
Tegen zeven uur naar beneden gegaan, voor te ontbijten.
Naast de brioches, ben ik blij dat ze ook toast brood hebben, ik maak twee tosti's met kaas, er was simpel weg geen ham.
Ook nog twee toast sneetjes gemaakt om er straks jam op te doen. Daarbij natuurlijk een cappuccino en een juice.
Het smaakt goed, nog een brioche en joghurt genomen als toetje, en ook een tweede cappuccino.
Nog even de tandenpoetsen en ik ben klaar voor de laatste etappe van " Via sugli Argini ". Deze loopt tot Sasso Marconi, net onder Bologna.

Samen met mijn vriendje de gps vertrek ik even na achten om er weer een mooie dag van te maken.
De eerste kilometer verloopt nog langs een drukke weg, maar al snel kom ik weer op een dijk uit langs de Reno. Het loopt wel lekker hier, het eerst vliegtuig wat landt is van Ryanair. Dit soort maatschappijen vliegen hoofdzakelijk op Bologna. Zo is er dagelijks ook eenvlucht met KLM naar Schiphol.
Na een 3 km loop ik onder de autosnelweg door, en kom ik op een druk verkeerspunt, volgens mijn vriendje moet ik gewoon rechtdoor, en dat lukt ook, maar even later kom ik in bouwput aan, ze sturen we een andere kantoor, eerst wilde ze mij langs de zeer drukke weg laten lopen, maar uiteindelijk mag ik een andere weg nemen. Tot dat ik weer, een paar honderd meter later, wordt tegengehouden, en weer een andere kant op wordt gestuurd. En dit gebeurd nog twee keer zo.
Ik moet zeggen ik heb er wel genoeg van, zeker na zo'n dag als gisteren. Gelukkig is er één iemand, die een beetje Engels kan. Ik vraag of ik tot die brug redelijk normaal kan lopen, en dan richting Bologna centrum ga. Ik laat hem het kaartje uit het boekje zien. Eerst moet hij zich wel oriënteren op de kaart waar we zitten. Dan geeft hij toestemming om zo te lopen.

In gedachte heb ik dus al een besluit genomen. Zo dadelijk bij de brug over de Reno, ga ik het "pad" verlaten en neem ik de route naar Bologna centrum. Vanaf de brug zijn het toch nog zes kilometer tot hartje centrum.
Het is wel makkelijk, gewoon een drukke weg recht toe rechtaan naar het centrum. Onder andere loop ik langs het grote ziekenhuis van Bologna.
Tegen tien uur bereik ik dan het centrum van Bologna, ik wil er de grote kerk gaan bekijken, maar ik wordt tegengehouden door twee bewakers, No Entry, You bagpack is to big.
Ik vraag dan of ik deze hier dan ergens kan stalken, en zonder rugzak de kerk kan bezoek. ...No way sir.
Een beetje teleurgesteld als pelgrim, dat ik de kerk niet mag bezoeken, druip ik af. Als ik dan op een van de hoeken, ook nog twee militaire zie staan, met een geweer, dan begrijp ik het....bang voor aanslagen......nee hoor dat doet Pelgrim Skippy, wel eens een appeltje meenemen zonder te betalen, dat wel....maar anders is het een brave pelgrim.
Eerst dan maar ergens een terrasje pikken/pakken. De teleurstelling even verwerken, maar ook het begrip hiervoor. Een cappuccino doet wonderen. Ik heb me voor genomen om tegen twaalf uur de bus dan te nemen naar Sasso Marconi, waar mijn slaapplaats is voor de komende nacht. Nog even wat door de winkelgalerijen gelopen, het zijn schitterende boog galerijen.
Alvast een ticket gekocht bij de Tabacco, voor de bus, €2,90.
Om even na twaalven heb ik de bus dan, lijn 92A naar Sasso Marconi. Inmiddels regent het ook erg hard, typische zo'n zomerse bui. Ik vraag aan iemand voor me in de bus, hoelang het duurt tot Sasso Marconi, want dan weet ik, ongeveer wanneer ik moet gaan opletten, hij vertelt me één uur, en dan moet ik volgens hem de chauffeur vragen, mij te zeggen waar ik eruit moet.
Volgens mijn boekje bij het busstation.
De rit gaat eerst door allerlei voorwijken en langs het grote ziekenhuis, en dan naar Casalecchio di Reno. Deze naam zegt me wel wat, want hier loopt ook het pad door opweg naar Sasso Marconi.
Tegen tien over één wordt ik gewaarschuwd door de buschauffeur, en ik heb het ook al gezien, aan de overkant ligt een "bushaven" waar een viertal bussen kunnen staan. Het busstation Van Sasso Marconi. Even langs het VVV kantoor om te vragen maar ik moet zijn, maar ik had al gezien dat ik op juiste straat was, voor mijn slaapplekje. Maar ik wilde ook weten waar de route van morgen begint, de "Via Degli" of te wel de Godenweg. Een zevendaagse tocht door de Appenijnen. Maar helaas wist ik al meer dan de student achter de balie.
Het is nog vijf minuten lopen tot aan het hotel. Eerst vinden ze mijn naam niet, maar dan zeg ik dat uit Nederland kom, en dan vinden ze mij, ik heet gewoon NL. Simpel toch.
Het is een mooi eenvoudig hotel met restaurant en de kamer ziet erg goed uit.
Even bijkomen, en nog een broodje eten als lunch, met wat water erbij. Dan even mijn steunpunt in Brunssum bellen, en ik krijg meteen te horen, dat heb je wel snel gefixt.
Nou ja met een beetje hulp van een motor.
Lekker weer even kunnen kletsen. Dan maar eens de etappe van morgen bekijken, zo'n 26-28 km met twee stevige bergen erin.
Dus een pittige dag morgen, en dus vroeg slapen gaan.
Eerst douchen en dan alvast begonnen aan de blog. De rest van de middag lekker relaxen. Oh ja ook de laatste slaapplaats op de Via Degli geboekt in Fiesole.
Helaas op de Italiaanse zender zeer weinig van het tijdrijden gezien, zij hadden veel aandacht voor het schermen. Toch een goede prestatie van Tom.
Om half acht gaan eten, Tagliatelle met ragou. Dit is een saus uit deze streek. Het smaakte goed, dus nog maar een portie genomen. Daarbij een salade en mineraalwater met bubbels.
Ik moet zeggen dat smaakte zeer lekker. Wel vonden ze het vreemd dat ik het twee keer nam. Maar dat zal mij een zorg wezen..
Op mijn kamer nog een joghurtje genomen als toetje. Hierna nog even de blog afgeschreven.
Als laatste voor deze dag nog even wat muziek luisteren en dan hopelijk een goede nachtrust.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"