Bondeno naar Pieve di Cento (24km).

Vannacht goed geslapen, ondanks de warmte, geen airco op de kamer. Wel de deur open gezet, maar de viel steeds weer dicht. Dus dan maar iets er tussen zetten, de stoel. Deze heb ik toch niet nodig als ik slaap. Het raam van de deur kon niet open , vandaar deze keuze, er was namelijk een zeer mini mini mini balkon. Net genoeg voor een paar schoenen op te zetten. Maar de mijne stonden lekker op de douche voor de zekerheid.
Natuurlijk loopt ook vandaag de wekker weer om zes uur af. Ik gun me nog even tien minuten om lekker wakker te worden.
Dan is het tijd voor mijn ritueel, eerst en het belangrijkste, de voeten verzorgen, hopelijk gaat het goed met de linkerknie. Na die slechte wegen van gisteren. Nu voel niks alleen wat stijfjes in mijn linker bovenbeen. Ook heel belangrijk zeker nu het zo warm is, zorgen dat ok voldoende water bij me heb, en waar het kan ook wat te drinken kopen. Tenslotte de rugzak inpakken.

Om zeven uur had ik gevraagd voor te kunnen ontbijten, zodat ik om acht uur weer op pad kan gaan.
Nou het ontbijt, ik hem er weinig van gezien. Ja boter en jam waren er voldoende, net zo als cake. Als ik vraag of ik pane cq toast kan krijgen, loopt ze naar de keuken, ze komt terug met twee verdikte soepstengels. Volgens haar een Italian Bread.
Oh ja ik vraag om een cappuccino, maar helaas was er zoveel melk ingegaan, dat koffie koud was, dus graag een warme cappuccino.
De dame begon me echt op de wekker te werken, als een politie agente stond ze naar me te kijken. Als ik vraag naar de chef, gaat ze weer naar de keuken en komt ze terug met een soort beschuit.
Er waren zelfs geen brioches aanwezig, en dat is toch, wat ik inmiddels wel weet, dat elke Italiaan 's ochtends eet als ontbijt.
Voor mij was het duidelijk, geen aanrader dit hotel. En erg onvriendelijk personeel, behalve de chef.
Nog even tandenpoetsen, en mij insmeren met factor 50 tegen de zon.

Om acht uur vertrek ik, mijn gps vriendje heeft nooit last van een slecht ontbijt, hij krijgt elke tweede dag weer verse voeding.
Nog even pinnen in het dorp, want de komende twee dagen is er geen mogelijkheid toe. Natuurlijk hoop ik dat er een supermarkt cq bakker is in Bondeno. En gelukkig als ik, het plein afloop door een steeg, ligt daar een bakker. Wat opvalt er is volop keuze in de verschillende broodjes, en waarom krijgen de niet de gasten dan bij een ontbijt in een albergo of hotel dit dan er niet bij ?.
Ik neem twee lekkere broodjes voor onderweg, en een soort krentenbol voor nu.

Eerst natuurlijk weer Bondeno uitkomen, maar gelukkig zit al snel op de goede weg. Het wordt ook vandaag weer een route, waar ik niet veel hulp nodig heb van mijn vriendje de gps.
Want meteen buiten Bondeno mag ik de dijk oplopen, die het achterland beschermt tegen het water van het Napoleontisch Kanaal.
Hier loop ik de rest van de dag langs, of tenminste in de nabijheid.
Het eerst stuk loop ik over gras, gelukkig is het gras pas gemaaid. En is het gemaaide gras verwijderd. Dit soort pad wil ik wel de gehele tijd hebben, het is een zachte ondergrond, en het loopt prettig. Niet veel later kom ik een visser tegen, en als ik voorbij loop, heeft hij iets aan de haak geslagen.
Met moeite krijgt hij de vis op het droge. Hij wil graag voor me poseren met zijn vis. Hij een trotse vent. En dat al vroeg in de ochtend. Het lopen gaat goed tot nu toe. Je kunt gemakkelijk de wijde wereld inkijken, want links en rechts staat af en toe een huis. Het enige wat de omgeving verstoort zijn de electriciteitsmasten.
Op een gegeven moment merk ik dat het "pad" slechter wordt, het gras is niet meer gemaaid, en er zitten veel kuilen in het pad, die je door de begroeiing niet ziet.
Ik besluit niet meer op de dijk te blijven lopen, maar op de schotterweg die in het verlengde van dijk loopt.
Dit loopt makkelijker, maar helaas is de ondergrond die meer zo zacht. Maar "onzichtbare" kuilen zijn helemaal niet fijn voor de knieën. Tegen kwart over elf kom ik aan bij het dorpje Sant Agostino. De route loopt niet door het dorp, maar bij de brug die ik moet oversteken, ligt 50meter dorp inwaarts een supermarkt en een bar. De bar is inmiddels "overleden" , maar ik ga naar de supermarkt, een joghurt scoren en wat koudst.
Het wordt een bosbessen joghurt en een fanta. Bij de "overleden" bar staan wel nog de tuinstoelen buiten, dus lekker in de schaduw eet ik hier mij broodjes en joghurt op. Tegen twaalf uur vertrek ik voor de laatste 11 km. naar Pieve di Cento.
Eerst de brug over en dan tot het eind van het kanaal lopen, want dat houdt plotseling op. Misschien geen zin meer gehad in het graven, of het water was en is op. Maar wel vreemd dat verder op een sluis cq Deltawerken is gebouwd en niet gebruikt wordt.
Ik heb nu al een lange tijd langs de Adige en Po gelopen, maar tot op heden heb ik nog een bootje er over heen zien varen.
Of worden de rivieren alleen gebruikt voor energie op te wekken?.
Goed ik ga verder langs de rivier de Reno, deze zal ik vandaag volgen tot Cento. Ook nu loop ik over grasdijken, waar het soms zoeken is naar een pad, en dan is er weer een stuk dat wel goed is onderhouden. Ik blijf het vreemd vinden, dan weer wel en dan weer niet, misschien het temperament van de Italiaan.
Door de warmte is het behoorlijk zwaar. Maar tegen kwart over twee bereik ik Cento, en dan linksaf slaan naar Pievi di Cento.. De beide dorpen worden gescheiden door ren brug.
Tegen kwart voor drie check ik in bij mijn slaapplaats voor vannacht. Het ligt net buiten het dorp, maar wel kort bij de route.

Ik heb een mooie kamer, met airco, en een lekker bed. Eerst even tien minuten bijkomen op het bed.
Lekker douchen, heerlijk is dat toch. Ik voel me weer een mens. Gelukkig herstel ik na een douche vrij snel.
Lekker op bed liggen, en op de tv zijn de olympische Spelen bezig. Even naar de jeugdherberg in Florence gebeld, of ze de schoenen hebben ontvangen, ja inderdaad ze staan er. Fijn alweer een zorg minder. Morgen de laatste slaapplaats voor Florence boeken. Natuurlijk ook met Brunssum gebeld, altijd wel fijn om even te kletsen, na zo'n loopdag. Tenminste iemand die je begrijpt. Monique belt vanavond mij.
De middag en vroege avond lekker geluierd en wat gelezen over de route van morgen. En wat van de Spelen gezien, vooral Italianen, met vele verschillende sporten, zoals kleiduiven schieten, en gewoon schieten. Ook al begonnen aan deblokkeren.

Tegen half acht gaan eten, het wordt een schnitzel met friet, eens even geen pasta of pizza. Het smaakt goed.
Als toetje een cappuccino. Terug op mijn kamer staat de tv nog steeds aan. Eerst de blog afschrijven en nog een half uurtje kijken.
Maar ik merk dat ik de rust goed kan gebruiken, en dus.....

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"