Trecenta naar Bondeno (23km)

Vannacht goed geslapen, één keer wakker geworden om naar het toilet te gaan, en dan maar eens kijken hoe laat het is. 4.20 uur. Te vroeg dus, maar wacht dan is toch wat, inderdaad de 4x100m zwemmen bij de dames. Met kans op een medaille voor de Nederlanders.
Dus even de televisie aangezet, de dames staan klaar. Maar al snel blijkt dat de jonge Marrit niet de power heeft die de andere meiden wel hebben. Maar uiteindelijk worden de dames mooi vierde. Zeker gezien de afgelopen periode van Inge Dekker.
Goed na vijf minuten gaat de tv weer uit en even draaien, en dan ben ik weer vertrokken naar dromen land.
Om zes uur loopt de wekker af, nog even tien minuten langzaam wakker worden. Dan zoals elke ochtend, eerst mijn voetjes verzorgen, zorgen voor genoeg water (vandaag rond het middaguur een graad of 35 gemeld) en tenslotte de rugzak inpakken.
Tegen zeven uur naar beneden voor te ontbijten, ik ben de enige die vannacht hier heeft geslapen, dus ook alleen aan het ontbijt....maar dat heb ik vaker meegemaakt.
Ik krijg een cappuccino en een appelsap, twee brioches en de gastvrouw vraagt of ik een toast wil hebben, ja graag vier sneetjes graag. Uiteindelijk krijg ik vier tosti's met ham /kaas.
Het smaakt goed, ik krijg ook nog een cappuccino. En een appel voor onderweg.
Nog even betalen, en de tandenpoetsen.

Het is even voor acht als ik mijn eerst voet buiten de deur zet, klaar voor weer op weg te gaan.....
Mijn gps vriendje is ook weer actief, en laat mooi zien welke route we vandaag lopen. Het is een route waar veel rechte stukken in zitten.
Eerst maar eens Trecenta uitkomen, nog even de kerk bekeken. Ze waren bezig met de laatste versieringen aan te brengen voor een feest.
Nadat ik buiten Trecenta ben gekomen gast het over rustige asfaltweggetjes, met zeer slecht wegdek, door een uitgestrekt landschap richting Ficarolo. Het zijn echt lange wegen, met een landschap waar veel mais en tarwe staat. Echt zo'n wandeling voor de zondagochtend, al dromend over.....???....voetje voor voetje richting Rome lopen. Er zijn misschien twee auto's geweest die me hebben ingehaald. Soms begin ik al met me zelf te praten, want dat gps vriendje zegt ook al niks terug.
Nee, het is een geestdodend landschap, warm met een benauwd warm wind er ook nog bij. Soms zitten er eens een paar bochten in de weg. Door het slechte wegdek, en dat de weg een beetje bol staat, moet ik het midden van de weg lopen, maar ook dan loop je nog scheef. Ik merk dat ik wat last krijg van mijn linker knie.
Als ik korter bij Ficarolo kom, geloof ik mijn ogen niet, ben ik nu geheel de verkeerde kant opgelopen, want ik de verte lijkt wel de scheve toren van Pisa te staan, alleen al gebruind door de zon.
Of is het gezichtsbedrog door de verte en de stand van de zon ?
Na 13km in het dorp Ficarolo, blijkt inderdaad dat de kerktoren helemaal scheef staat. Het meest gefotografeerde punt van het dorp, weet de barman mij te vertellen.
Ik neem hier even een pauze, het is kwart over tien, dus even uitrusten. Een mineraal water met bubbels, helaas geen gebakje, en de sandwiches liggen er al waarschijnlijk van donderdag. Dus nee bedankt.
Even lekker genieten van de stilte, tot dat een paar Italianen beginnen te praten. Ze doen dit met handen en voeten.
Na een driekwartier ga ik maar wees eens verder, het zijn nog 10km tot in Bondeno.
Net na het verlaten van Ficarolo loop ik de dijk op die langs de Po rivier loopt.
Dit is de langste rivier van Italie, en tevens de naamgever van deze vlakte waar ik na vandaag nog drie dagen over heen loop.
Na 200m. mag ik de Po al oversteken, het is een brede brug, met een smalle, maar wel veilige doorgang voor wandelaars.
Aan de andere kant van de rivier, gaat de route eerst even over een grasdijk, ook ongelijk en zwaar, want het gemaaide gras laten ze gewoon liggen. Dan verlaat ik weer de grasdijk, voor een asfalt weg. Deze voert via een aantal bochten, naar een afwateringskanaal van de Po.
Na een klein gehucht gaat het weer over een dijk verder, weer met slecht en bol staand wegdek over zes kilometer naar Bondeno. Links van de dijk, verstopt tussen de bomen en struiken stroomt de Panaro, een zijrivier van de Po.
Tegen één uur loop ik Bondeno in, even kijken waar ik moet zijn voor mijn overnachtingsplaats. Midden in het centrum, aan een plein.

Ik wordt netjes ontvangen, ze denken eerst dat ik wil komen eten. Nee ik heb gereserveerd voor een nacht hier te komen slapen, maar als het kan wil ik graag een bord spaghetti bolognese hebben. Want trek heb ik wel na zo'n vermoeiende tocht, vooral door de eenzaamheid en de warmte.
De spaghetti smaakt lekker, en ik heb mij maag weer gevuld. Vanavond is het restaurant dicht, maar even verderop is er wel wat open. De kamer ziet er goed uit, eerst even Monique bellen.
Wat ben je vroeg, ja weer eens op tijd vertrokken, en dat scheelt wel, zeker als het zo warm is.
Na het telefoontje met Monique, Kiki en Sem, eerst even gaan douchen. En dan even relaxen op bed. Ik ben in slaap gevallen, en een dik uur later wordt ik wakker. Ook maar even dan mijn steunpunt Brunssum gebeld. Ook zij hadden vanochtend gewandeld. Weer even bijgekletst.
Wat naar de olympische spelen gekeken, en geïnternet. Gewoon relaxen. Het is te warm voor je in te spannen.
Wel al begonnen met de blog schrijven.

Ook weer een slaapplaats regelt voor komende week. Tegen kwart voor acht dan klaar gemaakt om te gaan eten, een 100 meter van het hotel ligt een pizzaria. Ik neem een pizza Diavola en een mineraal water met bubbels. De pizza met salami, peperoni en uien smaakte erg lekker. Als toetje een cappuccino.
Dan weer terug naar mijn kamer. Het is buiten te merken, dat de Italianen "wakker" zijn geworden. De restaurants en bars zitten vol, en op straat is er weer leven.
Ik schrijf nog het laatste stukjes van de blog af, en dan langzaam klaar maken om weer te gaan dromen....

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"