Rovereto naar Borghetto (29km.)

Vannacht goed geslapen, alleen vervelend dat er geen gordijnen of iets dergelijks waren. Daardoor tweemaal wakker geworden.
De erste keer had ik schijnbaar al vast geslapen waardoor ik schrok dat ik me verslapen had. Maar het was pas twee uur. En de tweede keer tegen een uur of vier. Het begint al licht te worden, zeker met een lantaarnpaal aan de andere kant van de straat.
Als om zes uur de wekker gaat nog even tien minuten blijven, en dan meteen opgestaan.
Als eerste mijn voeten goed verzorgd, vandaag een lange dag over veelal asfalt, water bijvullen , en de rugzak inpakken. Het regenpak ligt nog steeds boven op, want ook vandaag zijn er onweersbuien voorspelt voor in de middag. Dat mag van mij uit gerust uitgesteld worden tot de avond. Want dan zijn de lange afstand fietsers en die ene gekke Nederlander met rugzak en rode wimpel al lang op hun volgende slaapplaats aangekomen. En voor de mensen op de camping, hun tent staat dan ook weer droog op.
Om zeven uur naar beneden voor het ontbijt. Het is even wennen, als beleg alleen maar jam of choco pasta. Wel zijn er nog broodjes. Ik neem er vier, twee voor onderweg, deze snij ik alleen door en neem kuipjes jam mee. Voor de twee broodjes nu, ik smeer een met choco pasta en een met jam. Die choco pasta is echt niet lekker, dus weg met dat broodjes, en een nieuwe genomen voor ook te beleggen met jam.
Ditmaal café lungo genomen, maar wel nog melk erbij gedaan, en dan smaakt deze wel. Ook een milities juice genomen, en als toetje gewone bio-joghurt. En voor onderweg nog een appel (van de fruitschaal gepakt).
Nog even tandenpoetsen en dan ben ik klaar voor deze etappe naar Borghetto.

Tegen tien voor acht ga ik weer samen met mijn "vriendje" de gps weer op stap. Eerst even buiten Rovereto geraken, dan weer in een lekker tempo komen op dijk naast de rivier.
Na een kilometer of vier hangt, er een groot geel bord in drie talen beschreven, behalve Nederlands, dus ik ga gewoon verder, ondanks de waarschuwing dat ze zijn aan het werken op de door de weekse dagen aan de stuwdam. Deze moet ik oversteken geeft de gps aan, en dat ga ik ook doen. Als ik bij de dam kom, staat er een groot hek, aan beide kanten vastgemaakt. Niemand te zien, doodstil, vakantie. Maar ik kan bij de eerste nog net er langs klimmen via de vangrail, en bij de tweede is het nog eenvoudiger, deze is maar aan één kant vastgemaakt, en dus schuif ik deze een beetje, natuurlijk ook weer op zijn plaats terug gezet. Niemand gezien, en een omweg van zes kilometer gespaard.
Het vervolg gaat verder aan de Adige, dan weer aan de linker kant en dan weer aan rechterkant. Op een gegeven moment merk ik dat ik even een pauze moet maken, ik voel de rugzak. Dus even tien minuten pauzeren, en dat mag ook wel na 11,5km volgens de gps. Het is dan net tien uur. Even naar Roy, collega, whatsappen dat ik nog steeds in droog weer loop. Hij zit aan de koffie en ik aan het H2O (water). Ik ga naar tien minuten weer eens verder, mijn collega's mogen nog vier minuten blijven zitten.
Als ik wel eens achterom kijk, zie ik soms wat grijze wolken zich samenpakken, en voor me alleen een half bewolkte lucht. Nu lekker doorlopen tot aan de middag, vaak langs de autosnelweg, en/of de Adige. Echt inspirerend is de route tot nu toe niet. Maar ja ik wil naar Rome en dan komen ook dit soort etappes om de hoek kijken.
Het eerst dorpje wat ik nu ga aandoen is Pilcante, het zijn wel nog vijf kilometer lopen. Deze zijn wat mooier omdat soms de zon begint te schijnen op de bergen, en dat weer mooie kleurenspel oplevert. Ook natuurlijk loop ik vandaag, zeker deze vijf kilometers langs de wijnvelden. Na een uur, het is bijna half twaalf loop ik het kleine dorpje, Pilcante binnen. Een typisch Italiaans dorpje, rode daken, huizen kort op elkaar gebouwd met houten klapdeuren voor de ramen. En erg rustig op straat, behalve bij Supermercato of de tabacco. Daar wordt het leven geleefd. Tenminste zo hoort zich dat aan.
Als ik de Supermercato in wil lopen roept mijn een vrouw, zij is de dierenarts van de streek. Ze spreekt goed Duits, ze vraagt of ik koffie wil hebben. Graag zeg ik. Ik neem plaats op een bankje voor de praktijk. Ze komt met de koffie, een gebakje en een flesje water naar buiten. We praten iets over mijn tocht, en dan gaat ze weer verder met werken, ze zegt tegen me, blijf rustig zitten, en laat alles maar sta, dat ruim ik later wel op. Super gebaar toch.
Na twintig minuten ga ik verder, nog even de kerk bekeken, en dan zijn het nog elf kilometer. Het zo toch wat zijn, als ik droog aan kom op mijn slaapplaats. Onderweg nog één keer gestopt, waar ook een Zwitsers gezin pauze maakt, ze zijn met drie kinderen, 8-6-3 jaar onderweg naar Venetië op de fiets, twee tandems, waarbij eentje nog een karretje trekt met daarin de jongste. De drie spelen nu met de bal, terwijl de ouders net een slaapplek hebben geregeld voor vannacht, bij een boer waar ze kamperen. Ze fietsen maximaal vijftig kilometer per dag. Super vindt ik dit, actief bezig zijn op vakantie met de kids.
Zij moeten nog negen kilometer en ik nog vijf tot Borghetto. Deze zijn best nog zwaar, vanwege de warmte, het wordt benauwd.
Als ik de kerk zie van Borghetto, slaat deze precies twee uur aan, ik moet nog drie honderd meter lopen tot de kerk, een kleine normale kerk is het, voor de rest is het erg stil in het dorp, tja de Supermercato heeft hier alleen nog in ochtend open.
Dan terug naar de hoofdweg lopen, en nog een vijftal minuten naar mijn slaapplaats lopen. Het is een kleine kamer met de douche in de kamer en ëén bed van 180 cm. lang. Oh ja de douche heeft een vaste douchekop en deze hangt op ongeveer
165cm. hoogte, dus als ik mijn haren wil wassen moet ik op de knieën gaan zitten. Tja het is wat als lange Nederlander.

Na het douche buiten op het terras gaan zitten, even bellen met Sittard en Brunssum, beide vinden het fijn dat ik droog ben aangekomen, en ze zeggen beide dat het de komende paar dagen droogt blijft. Fijn dat ze zo meeleven met me.
Lekker wat muziek geluisterd, geïnternet, en aan de blog begonnen. Ook nog even op bed gelegen, even wennen.

Tegen zeven uur gaan eten, een grote portie penne gevraagd met pesta saus, gehakt en paddestoelen erin. En een salade, als drinken een mineraalwater met "gas".
Als toetje nog een cappuccino genomen, en dan lekker terug naar de kamer, even nog de blog afschrijven en relaxen op bed.
Nog proberen een slaapadres te regelen voor de komende dagen.
Even lekker muziek luisteren, en weer op tijd naar bed.
Morgen een zware dag, een stevige klim van de "super buitencatogorie" . Namelijk twee kilometer klimmen met een gemiddeld 18% stijging.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy "