Nals naar Kaltern (16km)

Vannacht heerlijk geslapen, even wakker geweest.
Snel naar het toilet en wat gedronken, en dan lekker verder slapen. Tegen zes uur liep de wekker weer af, terwijl het ontbijt pas om acht uur is. Dus nog even tien minuten blijven liggen, en toen maar alvast begonnen met het ochtend ritueel.
Eerst mijn voeten verzorgen, het water bij vullen, en dan tot slot alles inpakken. Ook nog even de krant gelezen via internet en het laatste voetbalnieuws bekeken. Oh ja ook het Süd-Tirol nieuws gekeken voor de weersverwachtingen. Binnen een paar dagen hoef ik geen televisie meer te kijken, want van dat Italiaans versta ik helemaal niks van. Ik geloof ze allemaal. Voor vandaag pas laat in de middag kan op een onweersbui. Maar dan ben ik hopelijk alweer onder de pannen.
Het ontbijt ziet er goed uit, maar het allemaal wat rommelig georganiseerd. Zoals twee koffie kannen voor de hele ruimte, en constant waren de broodjes op, het waren afbak broodjes.
Maar goed, ik heb weer mijn vier broodjes meteen genomen, drie met kaas/salami , een voor nu en de andere twee voor onderweg.
En dan één met jam. En natuurlijk met koffie en juice.
Na de broodjes, het toetje, de joghurt en hier doe ik wat fruit in, zoals appel en meloen.
Na het ontbijt nog even betalen, een stempel voor mijn pelgrimspaspoort, en nog de tandenpoetsen.

Om 9.15 uur heb ik de bus naar Andrian. Want deze 5km heb ik gisteren al afgelegd. Na een kleine tien minuten is de busrit alweer voorbij, en ga ik weer te voet verder. En dat is ook veel fijner dan dat zitten in een bus.
Meteen zie ik de wegwijzer die me weer op het pad brengt waar ik anders op had gelopen als ik in Nals al was begonnen.
Maar als ik het pad op wil gaan staat er een bord, verboden toegang ivm Steinschlag. Alweer wat is dat toch.
Een plaatselijke boer gevraagd welke weg ik dan kan nemen richting Messian en verder naar Kaltern. Hij wijst we de weg. Ik bedank hem hiervoor.
Als ik al een paar honderd meter op de B-weg heb gelopen, staat er ook weer een bord, verboden toegang ivm Steinschlag.
Ik bedenk, misschien is het beter als ik op de vluchtstrook van de autosnelweg ga lopen, want daar zal geen Steinschlag zijn.
Maar ik besluit om gewoon verder te lopen, want ook de tractoren rijden gewoon door over de weg.
Als ik in Messian binnen loop, zie ik meteen een klein winkeltje. Even naar binnen, om een koel drankje te scoren, het wordt een mineraal water met Citroën smaak en koolzuur.
Even buiten Messian stop ik op een mooi plekje, om mijn net vers geplukte pruimen (stond geen prijs bij) op te eten, en even te genieten van de stilte.
Na een kwartiertje gaat het verder richting St.Pauls, St. Michael en Eppan.
Dit deel van de route wordt gekenmerkt door de schitterende vergezichten, over het dal. En de kleine burchten in de bergen.
Na vier kilometer kom ik dan in Eppan, een mooi klein stadje cq groter dorp. Ik heb wel zin om iets te eten, dus een bankje opgezocht en daar mijn broodjes opgegeten. Met daarbij nog een half flesje Citroën mineraalwater. Meteen gekeken hoe de slaapplaats van vandaag heet, en in welke straat het ligt, wel zo handig als ik moet vragen.
Het wordt tijd voor de laatste zes kilometer van deze dag naar Kaltern, of zoals de Italianen zeggen, Caldara sulla strada del vino, of te wel Kaltern aan de Süd-Tirol Weinstrasse.
Ik ben net een tien minuten opweg, daar voel ik een paar druppels op mij vallen, en nog geen 10 meter verder komt het met bakken uit de hemel vallen, gelukkig is er tankstation, waar ik kan schuilen. Want verder lopen heeft geen zin, want binnen 10 meter ben ik tot op het ondergoed nat, maar het ergste is nog, dan is ook de rugzak helemaal doorweekt, want wat nu naar beneden komt houdt geen enkele regenhoes. En dat terwijl het pas tegen de avond voorspeld was.
Als ik me omkijk bij het tankstation, zie ik dat ernaast een koffie bar is. Dus ga ik daar naar toe, om verder af te wachten.
Ik neem een cappuccino, en bel even met mijn steunpunt in Brunssum, en ze nemen de telefoon op met " dat heb je wel erg snel gefixt". Maar helaas ik zit vast, en niet onder een steen. Maar door de regen. Een Duitse gast vraagt mij , waar ik naar toe moet. Naar Kaltern, hij wil me wel brengen, want hij is onder de indruk van mijn tocht. Ik zeg netjes bedankt, ik wacht nog wel even en het wordt toch nog wel een keer droog vandaag. Oké zegt hij, en hij betaalt dan maar mijn cappuccino. Na mijn telefoongesprek duurt het nog zeker een kwartier en dan is het bijna droog. Even binnen vragen hoe ver het precies is naar Kaltern. Zij denken maximaal vijf kilometer.
Nog tien minuten, en het regent nog een klein beetje, meer motregen. Ik besluit om snel verder te lopen, alleen de regenhoes om de rugzak, en in een marstempo op weg naar Kaltern, ik hoor het wel nog donderen, en in de verte zijn een bliksem flitsen te zien, maar gelukkig nog ver weg. Tijd voor een foto is er niet, want het toestel heb ik in de rugzak geduwd. Gelukkig loopt het grotendeels lichtjes bergaf. Na een net geen uur sta ik in het centrum van Kaltern. Hier bevindt zich ook het touristburo, dus even naar binnen gegaan, om te vragen waar mijn slaapplaats zich bevindt. Gelukkig niet al te ver weg meer, ongeveer een 600m. verder op, net buiten het centrum.
Ik kom gelukkig redelijk droog aan, alleen mijn T-shirt en broek zijn nat. Ik wordt hartelijk welkom geheten door de gastvrouw.
Ze wijst me de kamer, en zegt ook al meteen dat het goed is dat ik om zeven uur morgen wil ontbijten. Dat is erg fijn.
Als eerst mijn steunpunt Brunssum inlichten, dat ik ben aangekomen. Ze zijn blij dat ik het ook nog lopend heb gedaan, maar zeiden er meteen bij, dat het echt niet erg was geweest als ik de bus had genomen.
Na het telefoongesprek eerst douchen, het het T-shirt uitwassen, en ophangen op het balkon.
Maar dan wordt het tijd voor even uit te rusten, lekker rustig op bed liggen.

Rond kwart over zes wordt het tijd om wat te gaan eten, ik vindt een leuk restaurant aan de rand van het centrum. Het terras zit goed vol, maar ik vind nog en tafeltje. Ik neem een Radler, een Wienerschnitzel met pommes en een salade. Even geen pasta of pizza, want dat wordt het de komende tijd wel vaker, denk ik. Maar wie weet.....?
Het smaakt er goed. Het wordt weer wat donkerder, en dus in versnelde pas terug naar mijn onderkomen.
Op het balkon van mijn kamer begonnen met de blog, en ook nog even met Monique gebeld.
Om negen uur nog naar het Süd Tirol journaal gekeken, ook voor morgen pas regen laat in de middag, en wat betekent dat in werkelijkheid, dat weten we dan morgen avond wel.
Goed, mijn ogen worden zwaarder en dus tijd voor.....

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy".