Brunnen naar Reutte-Ehenbichl (27km).

Vannacht redelijk goed geslapen, het was een super gezellig avond, weer eens goed kunnen lachen.
Tegen zes uur loopt de wekker af, eerst gekeken of de blog van gisteren nu online gezet is geworden, maar helaas. Nog even afwachten dus, anders moet ik deze vandaag nogmaals online zetten.
Natuurlijk eerst mijn voetjes goed behandelen, want met dat vochtige weer is de kans op blaren altijd groter, en juist dat kan ik nu niet hebben, als de Alpen voor de deur staan.
Ook de watervoorraad weer bijgevuld, en dan de rugzak inpakken. Weer zorgen dat het regenpak boven opl ligt in de rugzak. En een extra vuilniszak om de kleine waterdichte zakken.
Dit omdat het vandaag echt heftig gaat worden, volgens de weerberichten.
Het wordt tijd voor het ontbijt, het ziet goed en uitgebreid uit.
Eerst drie broodjes, een met kaas/salami voor onderweg, een voor nu en een met jam. Natuurlijk met koffie en juice.
Er staat ook nog vers fruit, ik neem wat aardbeien, en paar schijven ananas, en dat gaat dan in een kom met joghurt. Extra eiwitten zijn wel nodig bij al dat gewandel.
Ik neem ook nog appel mee, voor onderweg.
Dan even betalen, een stempel voor mijn pelgrimspaspoort, en de tandenpoetsen. Net een mail ontvangen dat de blog online staat.
Oh ja ik doe meteen mijn regenpak maar aan, want loodgieter hier boven, heeft nog steeds niet dat grote lek gevonden, of heeft hij ook een Ruhetag.

Ik vertrek tegen 8.15uur en ik had gisteren al besloten om niet naar Schloss Neuschwantein en Hohenschwangau te gaan, als het zou regenen.
Dus nu een mooie directe weg naar Füssen, door een aantal gehuchten en het dorp Schwangau.
Ik kom Füssen bij de Lechbrücke binnen gelopen. Even verder op bij het VVV eindigd dan de Romantische Strasse.
Even door het centrum gelopen, en dan langs de Lech de stad verlaten, ik ga nu verder voor de komende 2,5 week op de "Via Claudia Augusta".
Het eerste hoogtepunt op deze weg is de Lechfall, een waterval waarbij de Lech een val maakt van 7 meter.
En dan een kilometer verder is het zover, het is ook even droog, bereik de staatsgrens tussen Duitsland en Oostenrijk.
Auf Wiedersehen Bayern, und Wilkommen in Tirol.
Toch een mijlpaal op de route, qua landen zit ik op de helft. Nederland en Duitsland gehad, en nu nog Oostenrijk en Italië.
Qua kilometers heb ik nog lang niet de helft gehad.

Eerst Monique, Nico en Minie gebeld, dat ik nu in Tirol ben.
Tante Minie is trots op me, zelf voel ik dat nog niet zo, ik ben alleen maar bezig met het hier en nu, en dat is ....die verdomde regen.
Want het is alweer begonnen, even verderop ligt er tankstation en de M-Preis (supermarkt met bakker).
Ik ga hier naar binnen voor een kop koffie en een lekker gebakje. Welverdiend denk ik zelf.
Als ik vertrek is het droog, super timing dus.
Het gaat eerst nog een 500 meter verder over het fietspad, en dat gaat de wandelroute verder eerst door het bos en dan door de velden. Maar ook de regen is weer terug.
Een pittig klimmetje om op hoogte te komen en dan lekker door het bos afdalen om op de uitgestrekte groene velden te kijken, waar de koeien zorgen voor de muziek.
Ik kan hier zo van genieten, maar ook de koeien hebben ook genoeg van de regen en liggen in het gras, en staren voor zich uit.
De route loopt parallel aan de drukke B179, een belangrijke weg in Tirol. Soms loopt de route er echt naast. .
De tocht gaat door een aantal gehuchten, waar op zo'n dag als vandaag ook niet te veel te beleven valt, of het moet die koe zijn geweest, die uitgebroken was uit de wei, en nu rustig door het dorpje loopt. Maar niemand die zich daar nu zorgen om maakt. Hij kent de weg naar zijn stal wel, werd mij vertelt.
Via Breitenwang en Mühl loop ik Reutte binnen.
Eerst een stukje woonwijk, en dan het centrum, ik kom er gemiddeld wel drie keer per jaar, maar nog nooit echt in het centrum geweest. Het ziet er wel aardig uit, en ik denk als het zonnetje schijnt dat het er erg gezellig kan zijn.
Ik vraag bij een sigarenzaak de weg naar mijn hotel.
De eigenaar vertelt me, dat het buiten Reutte ligt, maar daar was ik van op de hoogte, ongeveer 1,5km buiten Reutte in Ehenbichl.
Wat betreft de route voor morgen, via een andere weg kom ik snel weer op de route. Daar had ik vooraf al naar gekeken.
Het begint plotseling weer harder te regen, en ook ditmaal bereik ik mijn slaapplaats drijfnat.

Ik wordt netjes ontvangen, en ik zie dat het restaurant Ruhetag heeft, dus geen eten vandaag. Maar de moeder en dochter hebben een fijne oplossing, omdat ik al had aangegeven niet heen en weer naar Reutte te lopen in de regen.
Ze maken voor mij een Fritatten suppe, een toast en een broodje met kaas en een met ham. Een super oplossing vind ik.
Dank je wel hiervoor
Oh ja, ze hebben ook mijn regenpak, en de hoes voor de rugzak in een aparte ruimte opgehangen, zodat het niet op de kamer ligt.
Eerst even de steunpunten bellen in Sittard en Brunssum.
Altijd wel leuk om je verhaal kwijt te kunnen, en gewoon even lekker gezellig kletsen.
Dan een warme douche, om weer even bij te komen.
Heerlijk als je er onder uit komt, helemaal fris en fit. Op bed liggen en relax naar de Tour kijken.

Tegen 18.00uur naar de lobby van het hotel gegaan, en daar begonnen aan het schrijven van mijn dagelijkse blog.
Even later komt de gastvrouw vragen of ze de soep zal klaar maken, oké geen probleem.
De soep, toast en de broodjes smaken erg goed, en belangrijker mijn maag is weer gevuld. Dit is gastvrijheid in tegenstelling tot een paar dagen geleden.
Nog even de blog afschrijven terwijl op de achtergrond, fijne Tiroler muziek te horen is. Dat is echt fijn en relax.
Op de kamer dan nog even televisie kijken, en de route voor morgen doornemen.
En nog lekker relaxen,en dan op tijd gaan slapen.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"