Pitzling naar Hohenfurch (27km).

Goed geslapen, ik was ook helemaal op gisteren. Zeker na dat gedoe rondom het eten.
Maar ja, als om zes uur weer de wekker gaat begint weer een nieuwe dag....een dag korter bij mijn eerst doel....Fiss ...en Rome.
Als eerst natuurlijk mijn belangrijkste ledematen, de voetjes goed verzorgen, en dan zorgen dat ik genoeg water bij me heb. Het wordt een zware dag, vanwege de temperatuur (30 graden) en zeer benauwd. Tot slot nog nog de rugzak inpakken.
Mijn maag begint wat te rommelen, dan maar eens gaan kijken hoe het ontbijt verzorgd, en hoe de eigenaars eruit zien. Toch wel vreemd om dit bij het ontbijt te doen. De jonge gastvrouw( begin 30) is nog te onbeleefd om "Guten morgen" te zeggen of een hand te geven. Het enige wat ze vraagt is "Kaffee oder Tee".
Nou ik eet mijn gebruikelijke broodjes, een met jam en een met kaas/salami en ik maak een broodje klaar voor onderweg.
Natuurlijk ook koffie en een juice, en er is ook nog joghurt, met verse stukjes ananas. Ook neem ik nog een appel mee voor onderweg.
Nog even betalen, daar heb ik mijn ongenoegen kenbaar gemaakt, dat de gasten normaal gesproken persoonlijk worden ontvangen, en het kan wel eens voorkomen in noodsituatie dat dit niet mogelijk is. En dan ook de hele middag niet reageren via de mobiele telefoon, en dan nog het eten.
Zij kon zich nergens in vinden, want ze hadden beide ook nog een privé leven, tja dat weet je van te voren.. En de telefoon was twee uur zoek geraakt op een voetbaltoernooi, en het eten, dat doen we nooit, en het is maar tien minuten lopen (2km). Ik haal dit in elk geval niet.
Duidelijk een geval van geld willen verdienen en er niets voordoen. Maar daar doe ik niet aan mee. Dus pelgrims in de toekomst loop gewoon door dit dorp heen, en slaap er niet!!

Ik vertrek tegen 7.50 uur voor een tocht van ongeveer 25km.
Meteen in het Pitzling staan 2 tee tegenstrijdige bordjes, en ik kies natuurlijk de verkeerde weg. Gelukkig lopen wel beide in dezelfde richting. Maar na een kilometer zat ik weer op het juiste pad.
Het gaat veelal door het bos, en dan vooral schotterwegen.
Als ik op een gegeven moment al 8km erop heb zitten, en nog niet in het dorp Mundraching ben , stop ik even om alles na te kijken. Even later stopt er ook een vriendelijke fietser en hij helpt me. Hij zegt dat vele hier even verward zijn. Maar hij legt het duidelijk uit en wijst mij de weg......de eerste vriendelijke persoon vanochtend.
Even later kom ik in het dorpje, een stop gemaakt om wat te drinken en de rugzak af te zetten.
Het vervolg is weer stuk eenvoudiger, gewoon de Lech blijven volgen tot Epfach. Dit gaat door het bos, afwisselend schotterweg en dan weer zachte ondergrond.
Het gaat op en neer langs de Lech, en ik merk dat de temperatuur begint te stijgen. Tegen half twaalf bereik ik Epfach, hiervoor moet ik wel de Lech oversteken, er is gelukkig een brug.
In Epfach maak ik een stop , 15km, dus tijd voor de lunch. Bij een gasthaus mag ik mijn broodje eten, en bestel ik een grote zitro-limo. Heerlijk fris en koud en dat doet goed. Ik moet de motor even afkoelen.
Na een driekwartbroek vertrek ik weer . Als ik het dorp uitloop, zie ik waar wij bij het gasthaus over hebben gesproken en gespeculeerd. Waar land die helicopter en de sirenes waren ook erg kort bij. Wat blijkt is er een motorrijder in de afdaling in de bocht onder uitgegaan en tegen een boom gevlogen. Van de motor is niets weer over, en ik denk dat alle hulp voor de motorrijder ook te laat is. En als ik later op mijn slaapadres ben, hoor ik het journaal dat de motorrijder op slag dood moet zijn geweest.
Gelukkig heb ik dat niet zien liggen.

Het leven is hard....en ik moet ook verder....
Nog 12km te lopen volgens de bordjes, op een hoogplateau boven de Lech, echt super dit gedeelte. Via Kinsau, waar ik nog een kort pittig klimmetje moet overwinnen, gaat het verder naar Hohenfurch, een groot langgestrekt dorp.
Het hotel ligt aan een doorgaande weg, en ik word hier wel netjes ontvangen, en er staat een flesje water klaar op de kamer, en vanwege de warmte krijg ik een consumptie gratis.

Ik ga eerst douchen, eerst lekker warm, en dan afkoelen onder een frisse douche, super is dat. Ik voel me meteen weer herboren. Na het douchen eerst mijn steunpunt in Brunssum bellen, en natuurlijk de Fijnautjes. Ze waren weer trots op me, en wensen me alweer veel succes voor morgen.

Natuurlijk ga ik even op het terras zitten en genieten van Weisse Bier, en dan gelijk even kijken naar het nieuws omtrent het OLS.
Natuurlijk ook even de Tour kijken op de kamer, en dan ook weer even indommelen op het bed. Toch wel een super prestatie van Tom en ook van Max, en natuurlijk van mij zelf.
Want de GPS geeft aan dat ik de 1000km heb overgeschreven, om precies te zijn .....1005km.

Tegen 18.30 uur lekker beneden gaan eten, alleen de trap aflopen en straks weer op, een stukje zalm met bratkartoffeln en een salade, en natuurlijk een Weisse Bier.
Het smaakte weer lekker, dat kunnen de Duitsers over het algemeen wel goed.
Als ik terugkom op de kamer wil ik het voetballen kijken, ik dacht dat het om 19.00uur begon. De tijd wordt nu even opgevuld met even relaxen op bed, en dan begin ik aan de blog.
De eerste helft heb ik nog gekeken, en toen zijn de ogen dichtgevallen.

Welterusten een ieder,

Fred "Pelgrim Skippy"