Wertheim naar Tauberbischofsheim (30km.)

Vannacht redelijk goed geslapen, alleen in het begin niet. Ik lag aan de kant van de winkelstraat en dus is daar altijd leven in de brouwerij. En zij houden geen rekening met Skippy die wil gaan slapen om 21.00uur. Helaas ook de gordijnen verduisterde niet echt geweldig.
Vandaag officieel pas ontbijt om 8.00uur, maar ik heb voorgenomen om al tegen 7.30 uur naar de ontbijtzaal te gaan.
Van te voren natuurlijk al alles ingepakt en natuurlijk mijn voeten weer goed opgelapt. Ook genoeg water heb ik ook bij me.
Als ik mijn broodjes aan het eten ben, begint het toch te regenen.
Hopelijk is het over een half uur droog. Want ik heb geen zin om 30km. langs de Tauber te lopen in de regen.
Nog even tandenpoetsen en ik ben bereid.

Tegen 8.30 uur vertrek ik, en het is inderdaad droog, eindelijk zit het weer eens mee.
Even goed opletten waar en hoe de route loopt, langs het Rathaus, bruggetje, en dan links......en nu alleen nog maar volgen. Op een paar kleine puntjes na.
Het loopt meteen vanaf het begin lekker, het tempo zit er in. Helaas het worden 30km. over asfalt. Deels door het bos en deels door de velden. En bijna altijd in het zicht van het riviertje de Tauber.
En ernaast de spoorlijn, waar ik vandaag maar twee treintjes over heb zien rijden.
Soms gaat het even omhoog , maar het bijna niet te benoemen waard, wel is duidelijk dat in het bos de paden glad zijn.
En even later is de gladheid en een niet oplettende eerste fietser ivan een groep de oorzaak van een massale valpartij.
Ik heb helemaal niets, alleen drie wielrenners zijn er minder goed aan toe. De tweede van de groep staat vrij snel weer op de been, maar grijpt naar zijn linkerschouder, dat zal het sleutelbeen wel zijn, en ook nummer drie in de groep grijpt naar zijn schouder.
Het zijn allemaal heren die het asfalt van kort bij hebben bekeken, de drie dames zijn hevige geschrokken, ik schat zo tussen 50-60 jaar oud/jong.
De veroorzaker van de val blijft onder zijn fiets liggen. Hij klaagt ook over zijn knie en zijn schouders. Samen met twee dames help ik deze man overeind. Zijn witte shirt is nu bruin met groen.
En wat zijn knie betreft deze bloed een beetje. Even overvlakkig schoon gemaakt en een pleister erop.
Wat betreft de schouders, dit zijn drie sleutelbeenbreuken.
Gelukkig hebben ze allen wat bij zich, zoals een doek, of een band.
Ik maak voor alledrie een geïmproviseerde metella zodat ze de arm hoog tegen de schouder aan kunnen leggen. Natuurlijk ook al een arts gebeld, en deze komt na twintig minuten aangereden met een rode kruis auto. Hij neemt de drie alle mee naar het ziekenhuis. Een van de dames belt het hotel om hulp te krijgen met de fietsen.
De dames bedanken zich bij mij en geven mij een hand vol kersen uit eigen tuin, deze smaakte wel lekker.
Ik zet mijn tocht voort met vertraging en hopelijk krijg ik nu geen last van het onweer dat voor de middag is gemeld.
Net over de helft in het dorpje Gamburg maak ik een stop om iets te eten. Het wordt een lekkere frisse salade met een broodje en een apfelschorle erbij.
Na een half uurtje ga ik verder voor de laatste 12km.
Het is even weer op gang komen, het ritme vinden zeker na het eten. Maar al gauw loopt het weer redelijk goed, iets minder dan vanochtend, maar dat komt vooral door de temperatuur (25graden) en de benauwdheid.
Vlak voor Tauberbischofsheim nog even gaan shoppen, wat drinken voor vanavond en een Joyi drankje voor na het douchen.

Tegen 15.00 loop in het stadje binnen, veel oude gebouwen op de markt, die totaal vernieuwd wordt, of dat mooier wordt......
Ook de winkelstraten worden gemoderniseerd. Maar gelukkig vindt ik snel mijn slaapplaats, ruime kamer. Even snel kijken wat de Zwitsers doen met voetbal. En dan gaan douchen.
Na het douchen even relaxen en bellen met Nico en Minie. Even later belt ook mijn nichtje Resie. Even lekker geklets met elkaar, en dat doet goed. Ook nog even mijn oom Toine gesproken.
Tegen 17.00 uur als ik een pintje wil gaan drinken belt mister OLS Thijs vanaf het schietterrein in Maasmechelen, waar het sponsor schieten bezig is. Ook nog even met Marian Beelen gesproken. Ik ben benieuwd wie de Um pakt dit jaar. Marian zij nu al mij te missen op het OLS en dat hadden al schijnbaar meerdere schutters gezegd.

Als ik dan een pintje wil gaan drinken, wordt het plotseling zo donker, en nog geen minuut later gaan alle hemelpoorten boven Tauberbischofsheim open., snel naar huis, want dit wordt niks.
Op de tv zie ik nog net dat mijn Zwitsers met penalty's verliezen, helaas.
Alvast de blog geschreven, en wachten tot deze hoosbui over is.
Na de hoosbui tegen zevenen maar eens het stadje ingelopen.
Toen ik paar uur geleden nog de marktplatz opliep zaten er vooral nog vele fietsers op de terrasjes. En nu was het doodstil.
Het lijkt wel of de hoosbui alles heeft meegesleurd.
Het is erg stil op straat. Alleen een Grieks restaurant heeft open, maar daar heb ik geen zin in.
Dus dan maar een Aziatische restaurant. Het smaakte goed. Gelukkig kreeg ik gewoon bestek, want anders haalde ik nooit Rome voor de tijd dat ik weer moet gaan w.....

Nu nog even kijken naar de etappe van morgen en dan weer lekker slapen.

Welterusten een ieder,

Fred " pelgrim Skippy "